داروهای پارکینسون و مشکلات جنسی

🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻پرسش و پاسخ🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻

🆔 @Ameli_Office
📩 پرسش:
 

من ۶۲ سال دارم و از چهار ماه پیش دچار پارکینسون شدم آمانتادین روزی یک عدد و پرامی پکسول  ۷. روزی دو عدد میخورم
مشکل جدیدی که ایجاد شده علیرغم میل خیلی شدید جنسی عدم نعوظ است که پس از مصرف دارو های فوق گرفتارش شدم 
 
🆔 @Ameli_Office
🖋 پاسخ: 👇👇👇

 

✅ عارضه ناتوانی جنسی برای داروهای پرامیپکسول و آمانتادین جزو عوارض نادر محسوب می‌شود و بلعکس این داروها میل جنسی را افزایش می‌دهند. این عارضه با داروهای دیگری که ممکن است همزمان مصرف شوند مثل سلژیلین، پروپرانولول و داروهای ضدافسردگی شایعتر است و باید مورد توجه قرار گیرد.

 

✅ گرچه مشکل ناتوانی جنسی از عوارض ناشایع و دیررس بیماری پارکینسون می‌تواند باشد، ولی در بیماری‌های مشابه پارکینسون جزو عوارض شایع و زودهنگام بیماری است. افت فشار خون وضعیتی، مشکل کنترل ادرار، مشکل تعادل و زمین خوردن مکرر و اختلال حافظه از ابتدای بیماری به نفع بیماری‌های مشابه پارکینسون است.

 

✅ بهرحال با توجه به‌ شروع بدنبال داروهای مذکور، در وهله اول با هماهنگی پزشک معالج می‌توان این داروها را بطور موقت قطع یا با داروی دیگری جایگزین کرد، در صورت بهبودی، به نفع نقش دارو در بروز این عارضه است.

 

✅ در مواردی‌که مشکل عارضه دارویی نباشد، داروهایی مثل سیلدنافیل سبب بهبود توانایی جنسی و نعوظ می‌شود.
 

👉 www.t.me/Ameli_Office    کانال تلگرام مطب دکتر جواد عاملی

📩 @DrAmeli             راه ارسال سوال📩

پارکینسون و نوروپاتی

🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻پرسش و پاسخ🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻

🆔 @Ameli_Office
📩 پرسش:
 

مردی هستم ۵۴ ساله که دو سال پیش با علایم کندی حرکت خفیف و خشکی دست راست خفیف و بدون لرزش پزشک تشخیص پارکینسون دادند. تا دو ماه پیش با مصرف روزی دو آمانتادین وضعیتم خوب بود تا اینکه کندی و خشکی  عضلات دست  راستم بیشتر شد و شروع به مصرف روزی یک آمانتادین و ۳ نوراستور ۱۲۵ کردم. در این دو ماه وضعیتم بهتر که نشد هیچ دچار نوروپاتی شدید شدم بطوریکه دستها و پاهایم  سوزن سوزن میشود و به شدت  بیحس شده اند بطوریکه در راه رفتن و برخواستن دچار مشکلم. آیا این نوروپاتی از پارکینسونم است یا از مادوپار و آیا درمان دارد؟ و آیا با توجه بهبود نیافتن کندی و خشکی دست راستم باید مادوپار را با داروی دیگری جایگزین کنم؟ 

🆔 @Ameli_Office
🖋 پاسخ: 👇👇👇

 

✅ وجود سوزن سوزن شدن، گزگز دست و پا، گرچه یکی از علایم نروپاتی (آسیب رشته‌های اعصاب محیطی در دست و پا) است ولی الزاما هر کسی دچار این علایم شد نمی توان گفت نروپاتی دارد. کما اینکه در بسیاری از بیماران مبتلا به پارکینسون، بدون وجود مشکل نروپاتی این شکایات ممکن است وجود داشته باشد. برای اثبات وجود نروپاتی، علاوه بر معاینه، نیاز به انجام نوار عصب و عضله است.

 

✅ البته شیوع نروپاتی در بیماری پارکینسون بیش از سایرین است. از طرفی مصرف طولانی لوودوپا (مادوپار) نیز از علل احتمالی بروز نروپاتی است. کمبود ویتامین‌های گروه ب از علل احتمالی در این شرایط می باشد. مصرف ویتامین‌های گروه ب در پیشگیری و درمان این نوع نروپاتی موثر است.

 

✅ گاهی اوقات همزمان با بیماری پارکینسون، علل دیگری مثل دیابت وجود دارد که سبب نروپاتی شده است و باید درمان آنها مدنظر قرار گیرد.

 

👉 www.t.me/Ameli_Office    کانال تلگرام مطب دکتر جواد عاملی

📩 @DrAmeli             راه ارسال سوال📩

عوارض داروهای پارکینسون

🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻پرسش و پاسخ🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻

🆔 @Ameli_Office
📩 سوال:

باسلام داروهای ایزوکوم و آمانتادین چه عوارضی دارند ؟ می توان دوز داروها را کم و زیاد کرد؟


🆔 @Ameli_Office
🖋 پاسخ: 👇👇👇


✅ داروهای ایزیکام (Isicom) ، پارکین سی، الدورام سی، لوودپاسی و همینطور، مادوپار و نوراستور از گروه داروهای دوپامینی هستند که در بدن به دوپامین تبدیل می شوند. ماده اصلی این دارو، لوودوپا است که یک اسید امینه است. همراه با لوودوپا ماده دیگری بنام کاربی دوپا یا بنسرازید قرار داده شده که سبب می شود مقدار بیشتری لوودوپا به مغز که محل اصلی مورد نیاز است، برسد. این دارو اولین داروی بیماری پارکینسون و همچنان موثرترین درمان دارویی این بیماری محسوب می شود.

✅ لوودوپا در شروع درمان بویژه اگر با مقادیر زیاد شروع شود، ممکن است سبب تهوع و استفراغ شود. افت فشار وضعیتی (سرگیجه و سیاهی جلوی چشم با ایستادن)، خواب آلودگی و گاه بی خوابی، بی اشتهایی، یبوست، افزایش وزن، پرخاشگری و توهم، ورم پا از جمله عوارض احتمالی دارو هستند. بندرت بیماران رفتارهای غیر معمول و تکراری مثل مرتب کردن مکرر میز یا خوردن بیش از حد، پیدا می کنند. تغییر تمایلات جنسی، تغییر رنگ ادرار و کبودی و لکه پوست از عوارض نادر احتمالی هستند.

✅ آمانتادین از داروهای کمکی در درمان بیماری پارکینسون است. آمانتادین در واقع یک داروی ضد ویروس آنفلانزا است که بعلت اثرات دوپامینی در درمان علایم بیماری پارکینسون هم استفاده می شود.

✅ تغییر رنگ شبکه ای پوست پا به رنگ کبودی، ورم پا و تاری دید، خشکی دهان، طپش قلب از عوارض نسبتا شایع آمانتادین هستند. احتمال بروز توهم و گیجی و کابوس شبانه و بی خوابی با این دارو بیش از لوودوپا است.

✅ هر گونه تغییر مقدار و ساعت مصرف دارو باید با مشاوره پزشک معالج انجام شود.


👉 www.t.me/Ameli_Office    کانال تلگرام مطب دکتر جواد عاملی

📩 @DrAmeli             راه ارسال سوال📩

توهم و بیماری پارکینسون

📩 سوال:

پدر من ۶۵ ساله هستند و حدودا ۱۲ سال است دچار بیماری پارکینسون هستند و قرص مادوپار ۲۵۰ و آمانتادین مصرف میکنند که مصرف الان ایشون هر دو ساعت و نیم  یک عدد مادوپار و روزانه چهار عدد آمانتادین می‌باشد که متاسفانه چند ماهی است که دچار توهم شده‌اند مثلاً می‌گویند اونایی که تو صفحه نمایش تلویزیون هستند ما رو می‌بینند و با ما صحبت می‌کنند و یا توهمات دیگر . سوالم این است آیا این توهم ها می‌تواند از مصرف زیاد دارو ها باشد؟ و برای درمان چه راهکاری پیشنهاد می‌فرمایید.

🖋 پاسخ: 

✅ توهم، بویژه توهمات بینایی، از یافته‌های شایع در مراحل پیشرفته بیماری پارکینسون است. بطوریکه بعد از ۲۰ - ۱۵ سال از شروع بیماریشان گذشته باشد تا حدود ۴۰ درصد توهم را تجربه می‌کنند.

✅ در برخی بیماریهای مشابه بیماری پارکینسون از همان سال‌های اولیه بیماری، توهم ممکن است بروز کند.

✅ هر قدر سن بیمار بیشتر باشد و بویژه اگر اختلال حافظه هم داشته باشد احتمال بروز توهم بیشتر است. مشکلات بینایی و شنوایی نیز احتمال ظهور توهم را بیشتر می کند.

✅ برخی عوامل ثانویه مثل عفونت‌ها، از دست دادن مایعات بدن بدلیل تغذیه نامناسب یا مثلاً اسهال و یا بهم خوردن تعادل الکترولیتهای خون، سبب بروز توهم در بیماری که قبلاً مشکلی نداشته می شود.

✅ با پیشرفت بیماری افزایش داروهای ضد پارکینسون اجتناب ناپذیر است و توهم از عوارض اکثر این داروها است. احتمال بروز توهم با برخی داروها مثل بی پریدن، تریفن و آمانتادین بیش از سایر داروهای ضد پارکینسون است.

🔴 در صورت بررسی و رد عوامل مستعد کننده توهم، راهکار بعدی اصلاح داروهای ضد پارکینسون است، گرچه احتمال تشدید مشکل حرکتی با اینکار وجود دارد. بنابراین باید بین شدت توهم و شدت سفتی عضلانی با تنظیم دارویی تعادلی برقرار کرد تا هر دو در حداقل شدت ممکنه باشند.

🔴 در مواردی که با اصلاح موارد فوق توهم برطرف نشود و توهم نیز غیر قابل تحمل و آزار دهنده باشد می‌توان از داروهای ضد توهم کمک گرفت.

 www.t.me/Ameli_Office       کانال مطب دکتر جواد عاملی

📩 @DrAmeli             راه ارسال سوال 📩

درمان بیماری پارکینسون

اگر چه هنوز درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد اما درمان های دارویی و جراحی در بسیاری از بیماران موثر هستند.

گروههای اصلی درمان دارویی بیماری پارکینسون شامل: لوودوپا، محرک های دوپامین، مهارکننده های آنزیم های غیر فعال کننده دوپامین، آنتی کولینرژیک ها و آمانتادین هستند.
لوودوپا (L.dopa): لوودوپا موثر ترین داروی درمان علائم بیماری پارکینسون است. این دارو به ویژه در کاهش مشکلات ناشی از کندی حرکت موثر است. لرزش و سفتی را نیز می توان تا حدود زیادی با لوودوپا بهبودی بخشید. لوودوپا با نام های مختلف تجاری مثل Sinemet, Madopar, Parkin c, L Doram c و Isicom عرضه می شود.

 درمان معمولا با مقادیر کم دارو به صورت دو تا سه بار در روز همراه با غذا (برای به حداقل رساندن تهوع که شایع ترین عارضه جانبی اولیه است) آغاز می شود. مقدار دارو سپس با توجه به تحمل فرد و کمترین دوز لازمه برای کنترل علایم، به آرامی در طی چند روز تا چند هفته افزایش می یابد. در برخی موارد بویژه زمانیکه مدت زمان تاثیر دارو کم می شود و لازم است دارو با فاصله زمانی کوتاه مدت مصرف شود می توان بجای مصرف داروهای معمولی لودوپا در چند نوبت از قرص های آهسته رهش استفاده کرد. اشکال آهسته رهش دارو با آزاد سازی تدریجی دارو سبب تاثیر طولانی تر دارو و کاهش نوسان مقدار دارو در خون و در نتیجه عوارضی مثل جمود و یا حرکات غیر ارادی و غیر طبیعی می شود. 
 

عوارض جانبی:  شایع ترین عوارض جانبی لوودوپا، تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه و سردرد است. عوارض جانبی جدی تر می تواند شامل گیجی، توهم، هذیان، اضطراب و روان پریشی باشد . این عوارض در افراد مسن شایع تر است. شروع با مقادیر پایین و افزایش تدریجی دارو می تواند  تا حدود زیادی عوارض جانبی را به حداقل رساند.

در بسیاری از موارد، در دراز مدت (5 تا 10 سال) استفاده از لوودوپا با عوارض نوسانات حرکتی وحرکات غیر طبیعی همراه می شود. نوسانات حرکتی به صورت نوسان وضعیت توانایی حرکتی بیمار است به طوریکه در فواصل کوتاهی از مصرف لوودوپای سریع الاثر توانایی حرکتی چنان زیاد می شود که بیمار دچار حرکات اضافی غیر ارادی می شود و بعد از مدتی سریعاً اثر دارو از بین رفته بیمار دچار حالت جمود و سفتی می شود. در این موارد نیز استفاده از داروهای آهسته رهش و همین طور داروهای دیگر درمان علایم پارکینسون کمک کننده خواهند بود.

مهارکننده های منوآمینواکسیداز: مهارکننده های مونوآمین اکسیدازB، با مسدود کردن اثر آنزیم های غیر فعال کننده دوپامین سبب بهبود علایم می شوند. از داروهای معروف این گروه، سلژیلین Selegiline (Eldepryl ®)  و رازاژیلین rasagiline (Azilect ®)  را می توان نام برد. اثر این داروها طولانی تر است و تا حدودی سبب کاهش نشانه های بیماری پارکینسون می شوند بعلاوه ممکن است به حفاظت از سلولهای دوپامین ساز نیز کمک کنند. این داروها به تنهایی یا در ترکیب با لوودوپا و یا دیگر داروهایضد پارکینسون استفاده می شوند.

عوارض جانبی احتمالی این داروها شامل تهوع، سردرد، و ایجاد مشکل در به خواب رفتن باشد. در افراد مسن ممکن است موجب گیجی شود.

محرک های دوپامین: محرک های دوپامین به طور مستقیم سبب تحریک گیرنده های دوپامینی در مغز می شوند. از داروهای در دسترساین گروه می توان بروموکریپتین، پرامیپکسولpramipexole (Mirapex ®, Sifrol®, Restin®)  و روپینیرول ropinirole (Requip®)  را نام برد. محرک های دوپامین در درمان نشانه های بیماری پارکینسون کمی کمتر از لوودوپا موثر هستند و دارای عوارض جانبی بیشتر به ویژه خواب آلودگی، تورم پاها و توهم بینایی هستند.
محرک های دوپامین را می توان به تنهایی به عنوان درمان اولیه در برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، به خصوص کسانی که قبل از 65 سالگی دچار بیماری شده اند استفاده کرد. استفاده از محرکهای دوپامینی ممکن است نیاز به لوودوپا را تا مدتها به تعویق اندازند.

عوارض جانبی شایع محرکهای های دوپامین عبارتند از: خواب آلودگی، تهوع، استفراغ، افت فشار خون در حالت ایستاده، گیجی، توهم و ورم پاها. شروع با مقادیر پایین و افزایش آرام در طی یک دوره چند هفته ای سبب به حداقل رساندن عوارض جانبی دارو می شود. پرامیپکسول ممکن است سبب حمله خواب ناگهانی و بدون هشدار شود. لذا افرادی که از این دارو استفاده می کنند به خصوص هنگامی که دوز بیشتر از 1/5میلی گرم در روز مصرف می کنند باید مراقب باشند این حالت موقع رانندگی ممکن است خطر آفرین باشد.

مهار کننده هایCOMT : از داروهای معروف این گروه می توان tolcapone (Tasmar ®)  وentacapone (Comtan ®) را نام برد. این داروها سبب طولانی تر شدن و افزایش اثر لوودوپا می شوند بنابراین دردرمان افرادیکه دچار نوسانات حرکتی با لوودوپا شده اند استفاده می شود. این دارو به تنهایی هیچ اثری ندارد و باید همراه لوودوپا مصرف شود. داروی رایج در این گروه Stalevo  است که حاوی سه ترکیب لوودوپا، کاربی دوپا و انتاکاپون است.

شایع ترین عوارض جانبی شامل حرکات غیر طبیعی، توهم، گیجی، تهوع، اسهال، تغییر رنگ نارنجی رنگ ادرار و افت فشار خون موقع برخاستن است.

داروهای ضد استیل کولین: داروهای ضد استیل کولین به منظور کاهش علائم لرزش آزاردهنده در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون با سن کمتر از70 سال توصیه می شود. داروهای ضد استیل کولین را به تنهایی یا همراه با لوودوپا یا محرک های دوپامین در افراد مبتلا به بیماری پیشرفته که دچار لرزش مداوم هستند تجویز می کنند.
از داروهای ضد استیل کولین مورد استفاده می توان تری هگزیفنیدیل(trihexyphenidyl) و بی پریدین(biperiden)را نام برد.

شایع ترین عوارض جانبی داروهای ضد استیل کولین عبارتند از: خشکی دهان، تاری دید، یبوست، تهوع، اشکال در تخلیه مثانه،  اختلال تعریق و تند شدن ضربان قلب. از عوارض جانبی دیگر به خصوص در افراد مسن اختلال حافظه، گیجی و توهم را می توان ذکر کرد.

آمانتادین: آمانتادین(Symmetrel ®) یک داروی ضد ویروسی است که برای جلوگیری از آنفلوآنزا ارائه شده است، اما در موارد خفیف بیماری به بهبود علایم بیماری پارکینسون کمک می کند.

عوارض جانبی احتمالی آمانتادین شامل توهم، ظهور لکه ها و نقاط بنفش رنگ در پوست مچ و ساق پا و تورم مچ پا است.

کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office