تشخیص بیماری آلزایمر:

 

تشخیص بیماری توسط پزشک پس از ارزیابی جنبه های مختلف حافظه، شناخت محیط و اطرافیان، ارزیابی توانایی محاسبه و رد سایر علل بویژه علل درمان پذیر صورت می گیرد.

آزمونهای مختلف روانشناختی نیز برای ارزیابی عملکرد شناختی و حافظه وجود دارد که رایج ترین آن آزمون MMSE نام دارد. این آزمون مشتمل بر سئوالات گوناگون در مورد جنبه های مختلف شناختی است که هر سئوال یک نمره می گیرد. نمره کلی آزمون 30 است. نمره کمتر از 24 احتمال اشکال در عملکرد ذهنی را مطرح می کند. البته این آزمون دارای محدودیت هایی هم می باشد از جمله میزان سواد، سن و مشکلات حرکتی و زبانی بر روی آن تأثیر گذار است.
از کارهای دیگری که در بررسی بیمار مشکوک به آلزایمر انجام می شود تصویر برداری از مغز است. تصویر برداری ارجح ام آرآی و اسکن هسته ای PET است. البته ام آرآی یافته اختصاصی برای تشخیص بیماری آلزایمر ندارد بلکه بیشتر برای رد سایر علل احتمالی زوال عقلی انجام می شود. در ام آرآی بیشتر کوچک شدن مغز دیده می شود. در ام آرآی زوال عقلی ناشی از بیماری عروقی مغز آثار تنگی عروق مغزی و سکته های ریز و متعدد همراه با کوچک شدن مغز را می توان دید.
آزمایشات خونی جهت بررسی عملکرد تیرویید، کبد و کلیه و الکترولیت های خونی، شمارش گلبولهای خونی و مقدار ویتامین ب12 و قند خون نیز معمولاً برای شناسایی علل دیگر زوال عقل انجام می شود.

 

 

 

کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office

 

 

چگونگی تشخیص صرع و تشنج:

برای تشخیص نوع و علت تشنج، در وهله اول نیاز به کسب اطلاعات جامع از بیمار و شاهدان حمله تشنج است. بیمار باید شرحی از اولین احساسی که در زمان حمله به وی دست داده است و حالاتی را که حس کرده و بیاد می آورد ارائه دهد. شاهدان حمله باید تمام حالات و رفتار بیمار را توضیح دهند. آیا تمام حملات مشابه بوده اند یا هر بار به شکلی بوده است.

پس از گرفتن شرح حال و معاینات، با روش های آزمایشگاهی تشنج را بررسی می کنیم. مهمترین وسیله ارزیابی تشنج نوار مغزی است. نوار مغزی امواج الکتریکی تولید شده توسط سلولهای عصبی قشر مغز و همینطور کانون ایجاد تشنج را ثبت میکند.

 البته طبیعی بودن نوار مغزی دلیل قطعی عدم وجود تشنج نیست زیرا در برخی موارد علیرغم گرفتن نوار مغزی مکرر امواج الکتریکی صرع ممکن است قابل ثبت نباشد. در این موارد نوار مغزی با محرومیت خواب، یا نوار مغزی حین خواب، نوار مغزی با تنفس عمیق و تحریک نورانی نجام می شود. در مواریکه در مورد وجود صرع شک داشته باشیم و یا نیاز به تعیین کانون تشنج باشد، بیمار را بستری کرده و پایش طولانی مدت نوار مغزی و ثبت ویدیویی حالات بیمار بطور همزمان (LTM) انجام می شود. برای این کار بیمار در بخش مراقبتی ویژه بستری می شود و الکترودهای نوار مغزی روی سر وی ثابت می شود و حالات بیمار نیز از طریق دوربین ویدیویی بصورت همزمان ثبت می شود. برای اینکه در طی مدت بستری نتیجه بهتری حاصل شود باید حداقل 5 حمله تشنج رخ دهد تا نوار مغزی موقع تشنج با حرکات بیمار ثبت و مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین برای افزایش احتمال تشنج در طی مدت بستری که ممکن است چند روز طول بکشد از مقدار داروهای ضد تشنج مصرفی وی کاسته می شود.  

علاوه بر نوارمغزی، برای بررسی علت تشنج تشنج تصویر برداری مغزی (سی تی اسکن و یا ترجیحاً ام آرآی) و همینطور آزمایش خون انجام می گیرد.

برخی حالات ممکن است با تشنج اشتباه شوند که مهمترین آنها حالت سنکوپ، میگرن، تیک و اسپاسم های عضلانی، ریسه رفتن نوزاد، سکته مغزی و راه رفتن در خواب و حملات روانی شبه صرع هستند.

تشخیص بیماری ام اس چگونه است؟

اساس تشخیص بیماری ام اس بر پایه علائم بالینی و سابقه حملات است که توسط پزشک مجرب و آشنا به بیماری
ام اس داده می شود. پزشک با معاینه عصبی آسیب در قسمت‌های مختلف دستگاه عصبی را تشخیص می دهد. علاوه بر این روش‌های کمکی برای تائید تشخیص وجود دارد که با کمک آنها می‌توان وجود بیماری را به اثبات رسانید.

ام آر آی: از مهمترین این روش‌های کمک تشخیصی تصویربرداری مغناطیسی یا همان ام آر آی از مغز و نخاع است. ام آر آی روش نسبتاً بی‌ضرری است که با آن از نواحی مختلف مغز و نخاع تصاویر متعددی برداشته می‌شود. در این تصویربرداری نواحی تخریب شده غلاف میلین بصورت نواحی سفید رنگی دیده می‌شود که اصطلاحاً به آن پلاک می‌گویند.

   در بیماری ام اس تعداد زیادی از این پلاک‌ها را می‌توان در مغز و گاهی اوقات در نخاع مشاهده کرد. در 95 درصد بیماران این پلاک‌ها را در ام آر آی می توان دید اما اولاً در 5 درصد از بیماران به ویژه در ابتدای شروع بیماری ممکن است این پلاک‌ها دیده نشود و ثانیاً در بسیاری از بیماری‌های دیگر نیز تصاویر مشابه پلاک در ام آر آی مغز آنها دیده می‌شود.  حتی در افراد مسن، با سابقه فشارخون بالا بدون وجود بیماری مغزی ممکن است تصاویر مشابهی دیده شود. لذا تفسیر ام آر آی باید در کنار علائم و معاینات بیمار و توسط پزشک متخصص داده شود.

   برای انجام تصویربرداری ام آر آی بیمار باید حدود 45-30 دقیقه بر روی تختی بدون حرکت دراز بکشد. این تخت در داخل لوله‌ای که در وسط دستگاه ام آر آی است حرکت می‌کند تا تصویربرداری انجام شود.

   بیمار باید بداند که این روش تصویربرداری بی‌ضرر است و جای نگرانی ندارد ولی بعلت ایجاد میدان قوی مغناطیسی کسانیکه پیس‌مکر (باطری قلبی) دارند یا ترکش و هر گونه جسم فلزی دیگری در مغز داشته باشند نمی‌توانند از این روش تصویربرداری استفاده کنند.

مایع نخاع: از روش‌های دیگر کمک تشخیصی اندازه‌گیری آنتی‌کورهای موجود در مایع مغزی نخاعی است. همانطوری که قبلاً نیز گفته در بیماری ام اس سیستم ایمنی بر علیه غلاف میلین فعال شده و موادی بنام آنتی‌کور را بر ضد این غلاف تولید می‌کند. در این بیماری سیستم ایمنی بدن مقدار زیادی آنتی‌کور بر ضد غلاف میلین تولید می‌کند و در نتیجه مقدار آن در مایع مغزی نخاعی بیشتر از حد طبیعی می‌شود. اندازه‌گیری مقدار آنتی‌کور موجود در مایع مغزی نخاعی به تایید تشخیص کمک می‌کند.

پتانسیل برانگیخته: روش دیگر کمک تشخیصی، اندازه‌گیری سرعت هدایت اعصاب بینایی است. گرفتاری عصب بینایی از محل‌های شایع درگیری در بیمای ام اس است. در این روش بیماری در جلوی تلویزیون می‌نشیند و به تصویر جدولی سیاه و سفیدی که از آن پخش می‌شود نگاه می‌کند. این تصاویر سبب تحریک عصب بینایی شده که در نهایت به منطقه مسئول بینایی در پس سر می‌رسد. اگر عصب بینایی دچار آسیب شده باشد سرعت هدایت در مسیر عصب بینایی آهسته می‌شود و با اندازه‌گیری سرعت انتقال پیام‌های بینایی از چشم به مغز، به آسیب عصب بینائی می‌توان پی برد.