داروهای ضد توهم و بیماری پارکینسون

 

پرسش:

 

پدرم حدود ۱۰ سال هست که مبتلا به پارکینسون هستند و طی ۵ سال اخیر دچار توهم شدند و برای کنترل از داروی کلوزاپین شبی ۱/۴ استفاده میکنند از طرفی این داروها عوارض سنگینی من جمله عدم حضور ذهن، گیجی و سست شدن زانوها و عدم حرکت و لرزش زیاد دست رو موجب می‌شود که اخیرا به دستور پزشک ایشان داروی پیماوانسرین تجویز شده که در ایران وجود ندارد و در اروپا هم همینطور به دلیل اثرات جانبی به خصوص برای بیماران زوال عقل با سن بالا مرگ و میر میدهد این دارو خریداری نمی‌شود خواستم بدونم اگر این دارو خطرناک هست چطور مورد تایید آمریکاست واقعا آقای دکتر با توجه به اینکه پزشک پدر گفتن این دارو کم عارضه تر از کلوزاپین هست ولی قسمت مرگ و میر ما رو ترسونده با توجه به اینکه پدرم ۸۱ ساله هستند و به کم حافظه گی و زوال عقل هم مبتلا شدند خواستم نظر شما رو در این مورد بدونم که واقعا این دارو کشنده ست ؟ آیا به نظر شما از خریدش صرف نظر کنیم ؟

 

پاسخ:

 

داروهای ضد توهم نسل دوم (شامل ریسپریدون، الانزاپین، کوئتیاپین، آری‌پیپرازول، کلوزاپین و پیماوانسرین) همگی در افراد مسن با اختلال حافظه، احتمال مرگ به‌هر دلیل را حدود ۱/۷ برابر بیشتر می‌کند و به همین دلیل باید در انتخاب دارو به میزان ضرورت مصرف، نفع و ضرر آنها توجه شود. از این لحاظ تفاوت چندانی مابین کلوزاپین و پیماوانسرین وجود ندارد و حتی با پیماوانسرین کمتر است.  بهرحال در بیماران پارکینسونی که دچار توهم می‌شوند اکثر داروهای ضد توهم سبب تشدید مشکلات حرکتی، کندی و لرزش آنها می‌شود. داروهای نسل دوم ضد توهم عوارض پارکینسونی کمتری دارند که در بین آنها کلوزاپین، پیماوانسرین و کوئتیاپین کمترین عارضه پارکینسونی را دارند. در صورت وجود توهم شدید و بررسی سایر علل بروز توهم، این داروها مناسب‌ترین انتخاب هستند. مهمترین علل مرگ و میر بدلیل داروهای ضد توهم نسل دوم، بطور خلاصه شامل موارد زیر است که باید مورد توجه و مراقبت قرار گیرند.

 

تقریبا همه این داروها سبب خواب آلودگی و افت فشار خون وضعیتی (افت فشار خون موقع ایستادن) می‌شوند که احتمال سقوط و زمین خوردن و آسیب را بیشتر می‌کند. بهمین دلیل این داروها با مقادیر کم شروع و بر حسب ضرورت اضافه می‌شوند.

 

از عوارض مهم ولی نادر داروهای ضد توهم احتمال ایجاد بی‌نظمی قلبی است. بنابراین در افرادی‌که سابقه مشکل قلبی داشته‌اند لازم است ویزیت دوره‌ای قلب انجام شود.

 

از عوارض مهم دیگر این داروها افزایش اشتها و چاقی و افزایش قند خون بویژه با الانزاپین و کلوزاپین است که خود این موارد خطر زمین خوردن را بیشتر می‌کند و نیاز به توجه است. 

 

بیمارانی‌که از کلوزاپین استفاده می‌کنند بندرت ممکن است دچار افت گلبول‌های سفید خونی شوند. به همین دلیل باید از ابتدا و بصورت دوره‌ای آزمایش خون انجام شود.

توهم و بیماری پارکینسون

🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻پرسش و پاسخ🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻

🆔 @Ameli_Office
📩 پرسش:
 

پدر من در حدود ده سال هست که پارکینسون دارند و الان حدود یکسال که دچار توهم می شوند در برخی روزها و برخی ساعات. من در امریکا زندگی می کنم اما پدرم ایران هستند من طی تحقیقاتی که در اینجا انجام دادم اینجا چند سالی هست که برای توهم بیماران پارکینسون داری نوپلازید (پیماوانسرین) تجویز می شود ولی متاسفانه این دارو در ایران موجود نیست. دکتر پدرم در اصفهان براشون داروی کوئتیاپین را تجویز کردند شبی یک چهارم ولی همان شب اول که خوابیده بودند بعد از مصرف یک چهارم دارو دچار کابوس های ترسناک شده بودند و نتونسته بودند بخوابند. خواستم نظر شما را بدونم که آیا امکان دارد که با مصرف این داروی کوئتیاپین بعد از یک هفته بدن به دارو عادت کنه و عوارض دارو مثل کابوس شبانه رفع شود. 
🆔 @Ameli_Office
🖋 پاسخ: 👇👇👇

 

✅ توهم، بویژه توهمات بینایی، از یافته‌های شایع در مراحل پیشرفته بیماری پارکینسون است. بطوریکه بعد از ۲۰ - ۱۵ سال از شروع بیماریشان گذشته باشد تا حدود ۴۰ درصد توهم را تجربه می‌کنند.

 

✅ در برخی بیماریهای مشابه بیماری پارکینسون از همان سال‌های اولیه بیماری، توهم ممکن است بروز کند.

 

✅ هر قدر سن بیمار بیشتر باشد و بویژه اگر اختلال حافظه هم داشته باشد احتمال بروز توهم بیشتر است. مشکلات بینایی و شنوایی نیز احتمال ظهور توهم را بیشتر می کند.

 

✅ برخی عوامل ثانویه مثل عفونت‌ها، از دست دادن مایعات بدن بدلیل تغذیه نامناسب یا مثلاً اسهال و یا بهم خوردن تعادل الکترولیتهای خون، سبب بروز توهم در بیماری که قبلاً مشکلی نداشته می شود.

 

✅ با پیشرفت بیماری افزایش داروهای ضد پارکینسون اجتناب ناپذیر است و توهم از عوارض اکثر این داروها است. احتمال بروز توهم با برخی داروها مثل بی پریدن، تریفن و آمانتادین  و پرامیپکسول بیش از سایر داروهای ضد پارکینسون است. برخی داروهای آرام‌بخش و ضد افسردگی نیز ممکن است سبب تشدید توهم در این بیماری شوند. لذا در صورت امکان پزشک اقدام به کاستن از این داروها، به ترتیب اهمیت می کند تا جایی که سبب تشدید علایم پارکینسونی نشود. بنابراین باید بین شدت توهم و شدت سفتی عضلانی با تنظیم دارویی تعادلی برقرار کرد تا هر دو در حداقل شدت ممکنه باشند.

 

🔴 در مواردی که با اصلاح موارد فوق توهم برطرف نشود و توهم نیز غیر قابل تحمل و آزار دهنده باشد می‌توان از داروهای ضد توهم مثل کوئتیاپین، پیماوانسرین و یا کلوزاپین استفاده کرد. پیماوانسرین تنها در امریکا مورد تایید قرار گرفته و استفاده می شود. هر سه این داروها اثرات و عوارض نسبتأ مشابهی دارند. کلوزاپین کمتر از دو داروی دیگر سبب تشدید علایم پارکینسون می شود ولی بدلیل عوارض خونی کمتر استفاده می شود. خواب آلودگی و گیجی و منگی و خطر زمین خوردن از عوارض شایع این داروها است. 

 

✅ از مشکلات دیگر بیماری پارکینسون انواع مختلف اختلال خواب است. کابوس‌های شبانه همراه با رفتاری‌های تهاجمی در خواب از این جمله است. گاهی اوقات داروهای آرامبخش سبب تشدید این مشکل می شوند که کاستن از دارو تا حد امکان توصیه می شود. برداشتن وسایل آسیب رسان از اطراف تخت بیمار، تخت پایه کوتاه برای کاهش خطر سقوط بهتر است. صدا کردن یا لمس بیمار و گفتن کلماتی ساده مثل اینکه بخواب گاهی سبب آرامش بیمار می شود. در نهایت داروهایی مثل کلونازپام و ملاتونین سبب تخفیف این اختلال می شود.

 

👉 www.t.me/Ameli_Office    کانال تلگرام مطب دکتر جواد عاملی

📩 @DrAmeli             راه ارسال سوال📩