هیدروژل و بیماری پارکینسون

پرسش:

 

سلام آقای دکتر این هیدروژل که برای درمان پارکینسون میگن ساخته شده رو میشه توضیح بدین؟

امید به درمان قطعی هست آیا؟

 

پاسخ:

 

هیدروژل در واقع همانند وسیله نقلیه امن‌تر برای انتقال بار از محلی به محل دیگر است بطوری‌که آسیب کمتری به بار وارد شود. مثلا اگر مواد غذایی را تا بحال با کامیون معمولی از شهری به شهر دیگر منتقل می‌کردند و در مسیر ۹۵ درصد بار آسیب می‌دید الان با کامیون مخصوص یخچال دار، با درصد سلامت بیشتری به مقصد می‌رسد. 

 

با تکنولوژی‌های جدید و با استفاده از اسید‌های آمینه، هیدروژلی تولید کرده‌اند که سلول‌‌های بنیادی را با آسیب کمتری به بافت مقصد در مغز برسانند. در واقع آنچه باید اثرات درمانی داشته باشد سلول بنیادی است که قرار است در محل سلول‌های تولید کننده دوپامین در مغز رفته، تکثیر و جایگزین شده و تولید دوپامین نماید. 

 

در روش‌های معمول تزریق سلول‌های بنیادی، بطور متوسط کمتر از ۵ درصد سلول‌های تزریق شده سالم به بافت مقصد می‌رسیدند و باقی در مسیر از بین می‌رفتند. با این روش جدید در آزمایش بر روی مغز موشی که آن را به بیماری پارکینسون مبتلا کرده بودند توانسته‌اند سلول‌های بنیادی را با درصد بالاتری از سلامت به بافت مقصد رسانده که پس از استقرار و تکثیر و تولید دوپامین سبب بهبود علائم بیماری پارکینسون در موش شود. این روش البته منحصر به بیماری پارکینسون نیست و در باره سایر بیماری‌ها از جمله سکته مغزی نیز در حال بررسی است.

 

فعلا این‌ها آزمایشات اولیه فاز حیوانی هستند و در صورت اخذ تاییدیه باید بر روی انسان آزمایش شود تا از میزان تاثیر و کارآیی و عوارض کوتاه و بلند مدت آن اطلاعات کافی بدست آید. بنابراین امید است که در سال‌های آینده به روش‌های نوین درمان بیماری دست پیدا کنیم. 

آیا درمان قطعی بیماری ام اس کشف شده است؟

نهم ژوئن ۲۰۱۶ در مجله لانست گزارشی از تحقیقات یک مرکز در کانادا منتشر شده است که نتایج امیدوار کننده ای از یک روش درمانی در بیماران ام اس را نشان می دهد. 

 این مطالعه در ۲۴ بیمار مبتلا به بیماری ام اس فعال با حملات و عود مکرر که میزان شدت بیماری آنها بین ۳-۶ (از مقدار کلی صفر تا ده) بوده است، ( یعنی بدون کمک در حدود صد متر را بدون کمک می توانسته اند راه بروند) و در سنین بین ۱۸ تا ۵۰ سال قرار داشته اند و پاسخ مناسب به داروهای خط اول و دوم درمانی نداده اند انجام شده است. 

ابتدا سلولهای بنیادین خون ساز  را از خون بیمار گرفته و خالص سازی کرده و سپس بیماران را تحت رژیم شدید شیمی درمانی قرار داده اند. پس از آنکه سیستم ایمنی بیمار با این رژیم کاملاً از کار افتاد آنگاه سلولهای بنیادین خون ساز خالص سازی شده خودش را به وی تزریق کرده اند و بدین شکل سیستم ایمنی بیمار از نو بازسازی می شود. سپس بیماران به مدت بین حدود ۴ تا ۱۳ سال مورد پیگیری قرار گرفته اند.

در انتها نتایج این تحقیق بدین قرار بوده است که در هشت نفر علایم بیماری تا حدودی بهبودی یافته است و در هشت نفر دیگر بیماری در این مدت پیگیری دیگر پیشرفتی نداشته است و بنظر میرسد بیماری متوقف شده باشد. در هفت نفر علایم بیماری بدتر شده بود یعنی بیماری سیر خودش را ادامه داده بود. یکی از بیماران نیز بدلیل آسیب کبدی در طی درمان فوت می کند.

نتایج این تحقیق بسیار درخشان بوده است و به همین دلیل در بسیاری از رسانه ها از آن به عنوان درمان قطعی بیماری ام اس نام برده شده است. درمانی که در دو سوم بیماران اثربخش بوده است. در یک سوم نه تنها بیماری متوقف شده است بلکه بهبودی در علایم نیز دیده شده است. 

اما باید توجه داشت برای اینکه درمانی را به توان برای استفاده عموم توصیه کرد نیاز به آزمایش آن در تعداد بیشتری از افراد دارد و میزان عوارض و فایده آن در طولانی مدت باید به نفع فایده باشد. در حالیکه این تحقیق در تعداد اندکی از بیماران انجام شده و قابل تعمیم نمی باشد. در ثانی باید توجه داشت که معیار درمان آن است که بعد از اتمام دوره درمان، باید بیماری متوقف و علایم بهبودی یابد. هنوز  برای این روش با این نتایج نمی توان گفت که درمان قطعی بیماری بوده است ولی نتایج درخشان آن می تواند نشانه ای از باز شدن مسیری جدید در رسیدن به درمان قطعی بیماری ام اس باشد. درمانی که با عوارض و مخاطرات کمتر بتواند بیماری را متوقف و سبب بهبود علایم ایجاد شده باشد. 

کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office