✅ داروی ربیف و یا رسیژن از داروهای قدیمی توصیه شده برای درمان ام اس است که در ویال های آماده تزریق ۴۴ میکروگرمی بصورت زیر پوستی سه بار در هفته تجویز می شود.
✅ اینترفرونها در واقع بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند که برای مقابله با عفونت‌ها بویژه ویروسی سبب تنظیم عملکرد ایمنی بدن می شوند. اینترفرونهای بتا سبب تنظیم عملکرد ایمنی و کاهش التهاب می شوند.
✅ اینترفرونهای مورد استفاده در بیماری ام‌اس از نوع بتا هستند. اینترفرون بتا ۱آ به دو شکل زیرپوستی بنام ربیف و تزریق عضلانی بنام آوونکس تولید شده است. ربیف با افزایش مقدار و دفعات تجویز اینترفرون نسبت به آوونکس تا حدودی اثرات بیشتری در جلوگیری از عود و ایجاد پلاک جدید داشته است. عضو دیگر خانواده اینترفرونهای بتا مورد استفاده در ام اس، بتافرون است که قدیمی‌ترین داروی مورد تایید بیماری ام اس بوده و از سال ۱۹۹۶ همچنان برای درمان بیماری تجویز می شود.
✅ در مطالعات اولیه در مقابل دارونما، آوونکس حدود ۳۲درصد، ربیف حدود ۳۳/۲درصد و بتافرون ۳۴درصد سبب کاهش عود سالیانه شده است. در مطالعات مقایسه‌ی ربیف با آوونکس نشان داده که گرچه هر دو اینترفرون بتا۱آ هستند اما ربیف بیش از آوونکس در جلوگیری از عود و پیدایش پلاک جدید در ام آر آی مؤثر بوده است. البته در مقابل میزان تولید آنتی بادی خنثی کننده دارو هم با افزایش مقدار تجویز دارو بیشتر است. بیشترین میزان با بتافرون، سپس ربیف و کمتر از همه با آوونکس بوده است.
✅ مطالعه ۱۵ ساله ربیف و ۲۱ ساله بتافرون نشان داده است که تداوم درمان همچنان از اثر بخشی دارو حکایت داشته و نشان می‌دهد هر قدر درمان زودتر شروع شود در جلوگیری از پیشروی بیماری و ناتوانی ثانویه موثرتر خواهد بود. بنابراین تا زمانیکه تجویز اینترفرون برای بیمار عوارض خطیری نداشته باشد و دارو مانع عود و ایجاد پلاک جدید در ام آر آی شود دارو را ادامه می دهیم.
✅ شایعترین عوارض ربیف درد و قرمزی محل تزریق و تب ولرز و درد بدن است. تب و لرز و درد بدن در مقایسه با آوونکس کمتر است اما در عوض عوارض محل تزریق بیشتر است. تب و لرز و درد بدن با شروع تدریجی و با مقادیر کمتر دارو و مصرف مسکن مثل ایبوپروفن و استامینوفن تخفیف پیدا می کنند و به مرور زمان هم از شدت آن کم می شود. گرچه در برخی بعد سالیان سال همچنان آزار دهنده باقی می ماند. عوارض محل تزریق نیز با رعایت اصول بهداشتی و چرخش محل تزریق تا حدود زیادی کم می شود.
✅ از عوارض خطیر ولی نادر ربیف افزایش آنزیم‌های کبدی، کاهش لنفوسیت و ندرتا پلاکت خون است. به همین دلیل بصورت دوره‌ای هر سه تا شش ماه این موارد چک می شود. بندرت ممکن است تزریق اینترفرونها سبب زخم پوستی در محل تزریق شود که لازم است دارو قطع و درمان دیگری توصیه شود. گاهی اوقات در محل تزریق تحلیل بافت چربی و گودی ایجاد می شود که نیازمند قطع دارو است.
✅ گرچه اینترفرونها از جمله ربیف به مقادیر جزیی از جفت عبور می کنند و عارضه‌ای برای جنین نداشته است اما در دوره بارداری نباید مصرف شوند و قبل و یا با شروع بارداری دارو باید قطع شود. بعلاوه در دوران شیردهی هم تجویز دارو باید قطع شود گرچه عبور دارو از شیر بسیار ناچیز است اما از عوارض آن برای نوزاد مطمئن نیستیم.
👉 www.t.me/Ameli_Office کانال تلگرام مطب دکتر جواد عاملی
📩 @DrAmeli راه ارسال سوال📩
