بیماری منیِر یکی از بیماریهای گوش داخلی است که سبب حملات سرگیجه و کاهش شنوایی می شود. علت این بیماری بدرستی شناخته نشده است اما تجمع مایع در فضای گوش داخلی سبب بروز این حالت می شود. گوش داخلی شامل بخش شنوایی بنام حلزون و بخش تعادلی بنام وستیول یا دهلیز است. پایانه های عصبی که تعادل را حس می کند در وستیبول و پایانه های عصبی که شنوایی را برقرار می کند در حلزون قرار دارند. در داخل حلزون و وستیبول مایع وجود دارد. در این بیماری مقدار این مایع بیشتر از حد طبیعی می شود. در برخی افراد عفونت های ویروسی، میگرن، و برخی زمینه ژنتیکی زمینه ساز این بیماری است. ولی در اکثر موارد علت بیماری معلوم نیست.
سن شروع این بیماری معمولاً بین ۲۰ تا ۴۰ سال است ولی در هر سنی احتمال بروز وجود دارد.
نشانه بارز بیماری حملات دوره ای سرگیجه و کاهش شنوایی همراه با وزوز و احساس پری گوش است. حملات سرگیجه همراه با تهوع و استفراغ ممکن است بیست دقیقه و گاه تا یک روز کامل طول بکشد. کاهش شنوایی و وزوز گوش ممکن است در یک گوش و یا دو طرفه باشد. در اوایل بعد از هر حمله شنوایی بهبودی می یابد ولی کم کم اختلال شنوایی و وزوز گوش باقی می ماند و آسیب دایمی شنوایی پدید می آید که عارضه اصلی بیماری است.
رژیم غذایی کم نمک، اجتناب از غذاهای نمک سود شده، الکل، سیگار، چایی و قهوه که از عوامل تشدید کننده بیماری هستند، در پیشگیری از حمله مؤثر است.
درمان بیماری شامل درمان دارویی مثل بتاهیستین (بتاسرک) و داروهای مدر و درمان جراحی است. درمان جراحی سبب فروکش سرگیجه می شود ولی شنوایی ممکن آسیب ببیند.
کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office
