بیماری آلزایمر شایعترین علت زوال عقلی را تشکیل می‌دهد. مهمترین عامل خطر برای ابتلای به این بیماری سن است. در اکثر موارد بیماری بعد از ۶۵ سال بروز می‌کند و هر قدر سن بالاتر می رود احتمال ابتلا بیشتر می شود.
مهمترین یافته آسیب شناسی در مغز بیماران رسوب الیاف پروتئینی بنام بتا آمیلوئید است که به مرور زمان سبب آسیب مغزی می‌شود.
تا به حال بیشتر درمان‌ها معطوف به درمان علامتی بیماری بوده است. نزدیک به یک دهه است که دانشمندان بدنبال درمانهای موثرتر برای این بیماری هستند. یکی از این روش‌ها کاستن از میزان رسوب بتا آمیلوئید از مغز بیماران بوده است. داروهای متعددی برای این منظور آزمایش شده است و بالاخره یکی از این داروها تاییدیه استفاده در بیماران آلزایمر را مشروط به انجام آزمایشات دقیق‌تر را از سازمان غذا و داروی آمریکا دریافت کرده است.
داروی آدوکانوماب (Aducanumab) که یک آنتی‌بادی منوکلونال بر ضد بتا آمیلوئید رسوب کرده در مغز است، سبب کاهش قابل ملاحظه مقدار بتا آمیلوئید در طی حدود دو سال تجویز ماهیانه وریدی دارو شده است. در طی همین مدت ۲۳ درصد از سرعت پیشرفت اختلال شناختی نیز کاسته شده است.
این دارو را پس از اثبات ابتلای به بیماری آلزایمر با استفاده از تصویربرداری PET از مغز بیمار و یا آزمایش مایع نخاع تجویز می‌شود. بهترین زمان برای شروع دارو در ابتدای بیماری که هنوز اختلال حافظه مختصر است می‌باشد.
با توجه به عوارض احتمالی ورم و یا خونریزی مغزی، انجام دوره‌ای ام‌آر‌آی مغزی ضرورت دارد.
تایید این دارو راه را برای رسیدن به درمانهای جدید و موثر باز می کند. البته بسیاری از دانشمندان با توجه به تاثیر کم دارو در جلوگیری از پیشرفت اختلال حافظه و عوارض دارو، مخالف تایید و تجویز این دارو هستند.
