دکتر جواد عاملی مازندرانی

متخصص بیماریهای مغز و اعصاب

دکتر جواد عاملی مازندرانی

متخصص بیماریهای مغز و اعصاب

در این وبلاگ بیماریهای مغز و اعصاب، اخبار و پیشرفت های جدید در این زمینه به زبان ساده و قابل استفاده عموم نوشته خواهد شد. بدلیل عدم فرصت کافی امکان پاسخگویی خصوصی مقدور نیست. لذا فقط به سوالاتی که موافقت برای انتشار عمومی در آن درج شده باشد با حفظ محرمانگی پرسشگر و پس از ویرایش مختصر، پاسخ بصورت عمومی منتشر خواهد شد.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
۱۴
خرداد

اخیراً سازمان غذا و دارو آمریکا داروی جدیدی را بنام Daclizumab  و نام تجاری Zinbryta برای استفاده در بیماران مبتلا به ام اس مورد تایید قرار داده است. این دارو که بصورت تزریق زیر پوستی هر چهار هفته یک بار توسط خود بیمار تجویز می شود، در مقایسه با داروی قدیمی آونکس در جلوگیری از بروز حمله جدید موثرتر بوده است. 

البته با توجه به عوارض خطرناک کبدی از این دارو به عنوان درمان خط اول استفاده نمی شود و فقط پس از شکست درمانی یک یا دو داروی خط اول، این دارو را می توان تجویز کرد. بعلاوه قبل از هر تزریق نیز باید آزمایشات سلامت کبد را مشاهده نمود.

از عوارض مهم دیگر دارو حساسیت دارویی، افزایش خطر عفونت، افسردگی و افکار خودکشی است. 

از عوارض شایع دارو گلودرد، عفونت تنفسی و فارنژیت، آنفلوآنزا، جوش پوستی اگزما، بزرگی غدد لنفاوی را می توان نام برد. 







کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office

  • جواد عاملی مازندرانی
۰۲
تیر

 این سردرد در افرادیکه به سردردهای مزمن (مثل سردردهای میگرنی و تنشی) مبتلا هستند و بطور مداوم و بیش از حد از داروهای مسکن و ارگوتامینی استفاده می کنند رخ می دهد و با قطع دارو به تدریج سردرد نیز برطرف می شود.

داروهایی که بیشتر سبب ایجاد این سردرد می شوند داروهای مسکن حاوی کدئین، داروهای حاوی آسپرین، استامینوفن و کافئین، ارگوتامین و تریپتان ها مثل سوماتریپتان هستند.

علائمی که ما را به احتمال ابتلا به این سردرد راهنمایی می کند شامل موارد زیر است :

  • این سردرد در خانم ها بیشتر رخ میدهد.
  • این سردرد بیشتر در کسانی که به سردردهای مزمن مبتلا بوده و بطور سرخود هر روز از داروهای مسکن استفاده می کنند، رخ می دهد .
  • سردرد دارویی دائمی و در تمام سر منتشر است و با وجود مصرف مسکن برطرف نمی شود.
  • محل و شدت سردرد متغیر است.
  •  سردرد اغلب با علائمی مثل خستگی، بی حالی، تهوع، ناراحتی های گوارشی، بی قراری، اضطراب، اختلال حافظه و عدم تمرکز حواس و افسردگی همراه است . کسانی که از مقادیر زیاد ارگوتامین استفاده کرده اند علائم سردی دست و پا، فشار خون بالا، احساس منگی، درد و گرفتگی عضلات و خستگی را هم دارند.
  • سردرد اغلب از اوایل صبح زود حوالی ساعت 5-2 شروع می شود.
  •  با قطع داروها به تدریج از شدت سردرد کاسته می شود.



  • جواد عاملی مازندرانی
۳۰
فروردين

همه ساله با نزدیک شدن به ماه مبارک رمضان یکی از دغدغه های مهم بسیاری از بیماران مبتلا به صرع بحث روزه داری و امکان روزه گرفتن است. روزه داری و ناشتا ماندن علاوه بر شکل مذهبی برای اهداف دیگری مثل ناشتا ماندن برای آزمایش و یا انجام بیهوشی و اعمال جراحی و گاهی اوقات به عنوان بخشی از رژیم غذایی نیز توصیه می شود. از آنجاییکه نحوه وشرائط روزه داری و ناشتایی در موارد فوق با یکدیگر متفاوت است باید بین این شرائط روزه داری تفاوت قائل شد.

ناشتای انجام آزمایش معمولاً حدود ۱۲ تا ۱۴ ساعت است که در طی این مدت بیمار باید از خوردن مواد غذایی اجتناب کند ولی معمولاً مصرف آب منعی ندارد. در طی این مدت توصیه می شود داروها به روال همیشگی مصرف شود مگر در موارد خاص که پزشک توصیه خاصی به بیمار می کند. مثلاً برای اندازه گیری مقدار دارو در خون توصیه می شود نمونه خون قبل از مصرف نوبت بعدی دارو گرفته شود. 

نوع دیگر روزه داری شکلی از یک رژیم درمانی است. یکی از رژیم های درمانی معروف در بیماران صرعی بنام رژیم کتوژنیک شناخته شده است. در این رژیم بیمار در بیمارستان بستری شده و پس از ۲۴-۴۸ ساعت روزه داری برایش رژیم کم کربوهیدرات و پرچرب شروع می شود. با این کار مقدار مواد کتونی در خون بالا می رود. مواد کتونی در مغز اثر ضد تشنجی دارد. رژیم کتوژنیک تا بیش از ۵۰ درصد از میزان حملات تشنج های مقاوم به درمان را کم می کند. البته برای انجام چنین رژیمی باید بیمار تحت مراقبت شدید متخصصین تغذیه و مغز و اعصاب قرار داشته باشد و آزمایشات خونی دقیق نیز انجام شود. 

برای روزه داری در ماه مبارک رمضان فرد بعد از صرف غذا در سحر باید تا افطار از خوردن و آشامیدن اجتناب نماید. بر حسب اینکه ماه رمضان در کدامیک از فصول سال قرار داشته باشد علاوه بر گرما و سرمای آن فصل سال، مدت زمان روزه داری نیز متفاوت خواهد بود. روزه داری با هدف انجام وظایف دینی معمولا با تغییر روش زندگی و زمان خواب بیداری و میزان استراحت نیز همراه است.

معمولا فرد روزه دار نیمه شب برای صرف سحری و سپس اقامه نماز مدتی را باید بیدار بماند و در نتیجه سیکل خواب بیداری تا حدودی بهم می خورد. خستگی و بی خوابی از عوامل مهم تشدید کننده تشنج هستند. از آنجاییکه در طی روزه داری نوشیدن آب نیز ممنوع است از مقدار مایع بدن نیز تا حدود کاسته می شود. از دست دادن مایعات بدن نیز از عوامل زمینه ساز تشنج محسوب می شود. بسیاری از داروهای ضد تشنج را باید هر ۸ ساعت و گاهی به فواصل کمتر مصرف کرد که عملا با روزه داری بیش از نیمی از روز امکان پذیر نیست و افزایش فاصله زمانی مصرف دارو ممکن است به بروز تشنج منجر شود. در درمان تشنج مقدار داروی آزاد در خون بسیار مهم است و از آنجاییکه رژیم و نوع غذاهای مصرفی در این ماه تاحدودی با سایر ایام متفاوت است این مسئله نیز میتواند بر روی مقدار داروی آزاد در خون تاثیر گذاشته و احتمال تشنج را بیشتر کند. البته در مقابل موارد فوق باید گفت که روزه داری سبب افزایش مواد کتونی در خون و مغز می شود که اثرات ضد تشنجی دارد. 

با توجه به موارد فوق به همه بیماران نمی توان یک توصیه واحد کرد و برای تصمیم گیری باید شرایط مختلف را در نظر گرفت و پس از مشورت با پزشک معالج تصمیم گیری کرد. مثلاً بیماری که تشنجش با مصرف روزانه یک قرص تگرتول یا دپاکین کنترل است و در محیطی کار میکند که در معرض از دست دادن آب بدن نیست و بروز تشنج احتمالی برایش مخاطره ای نداشته باشد شاید بتوان اجازه روزه داری داد ولی بیماری که باید روزانه سه وعده دارو مصرف کند یا تشنج برایش مخاطره انگیز است نمی توان اجازه روزه داری داد. 

البته لازم به ذکر است که طبق نظر اکثر مراجع تقلید اگر بیمار حتی گمان کند که روزه داری برایش ضرر دارد نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد روزه اش باطل است.




کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office


  • جواد عاملی مازندرانی
۲۵
فروردين

ورزش با تقویت قوای جسمی و همینطور افزایش نشاط و شادابی سبب افزایش اعتماد به نفس و کاهش تنش روانی می شود. ورزش باعث کاهش وزن و کاهش چربی های خون و افزایش قوام استخوان ها و پیشگیری از پوکی استخوان می شود.

با وجود مزایای بیشمار ورزش متاسفانه بیماران صرعی کمتر از سایرین ورزش می کنند که بخشی از آن مربوط به ترس بیماران از بروز حمله تشنج در طی ورزش است و بخشی مربوط به  عارضه سستی و خواب آلودگی داروهای ضد تشنج. پرهیز از ورزش علاوه بر عوارض روحی و گوشه گیری سبب افزایش وزن و عوارض جسمی عدیده ای می شود.


گرچه ورزش بندرت سبب بروز حمله تشنج می شود ولی اکثر مطالعات نشان داده است که بویژه ورزش های هوازی مثل دویدن، قدم زدن، شنا و دوچرخه سواری سبب تقویت گردش خون و اکسیژن رسانی مغز و کاهش حملات تشنج می شود. بعلاوه ورزش با ایجاد نشاط و شادابی و کاهش تنش های عصبی نیز به کاهش حملات تشنج کمک می کند. از طرفی ورزش سبب کاهش دردهای اسکلتی و عضلانی و بهبود خواب بیمار می شود که این نیز نقش موثری در کنترل حملات تشنج دارد.

بعلاوه بیماران صرعی با توجه به مصرف طولانی داروهای ضد تشنج مستعد پوکی استخوان و افزایش چربی خون و در نتیجه تصلب شرایین و مشکلات قلب و عروق هستند و ورزش نقش مهمی در پیشگیری از این عوارض دارد.

بسیاری از ورزش ها برای بیماران مصروع که تشنج آنها کنترل شده است مجاز هستند مگر مواردیکه در طی ورزش خطر برخورد ضربه به سر وجود دارد مثل بوکس یا کاراته. در سایر موارد با برخی احتیاطات امکان ورزش وجود دارد مثلا در ورزش هایی مثل فوتبال، والیبال و بسکتبال با محافظت از سر می توان ورزش کرد. بنابراین قبل از شروع فعالیت ورزشی باید با پزشک معالج مشورت کرد.

برای شنا باید اولاً غریق نجات را از داشتن بیماری صرع مطلع کرد و ثانیاً از شنای تکی و بدون همراه اجتناب شود. پوشیدن جلیقه نجات در استخر توصیه می شود.

کوهنوردی، صخره نوردی، بانجی، ورزش های موتوری و اسکی که خطر سقوط بویژه در صورت بروز حمله را به همراه دارد توصیه نمی شود و ممنوع است.

برای شروع بهتر است که با ورزش های سبک و کوتاه مدت شروع کرد و بتدریج بر حسب توان، مدت و شدت آن را افزایش داد مثلا می توان از قدم زدن تند در اطراف منزل و پارک نزدیک محل سکونت شروع کرد.
بهتر است قبل از هر بار ورزش مدتی را صرف تمرین های کششی و گرم کردن بدن نمود زیرا با این کار ظرفیت ورزشی بیشتر شده و احتمال آسیب بدنی نیز کمتر می شود. تمرین های کششی را می توان حتی در طی روز بدون ورزش های دیگر نیز انجام داد زیرا سبب کاهش تنش و احساس فرح می شود.
اگر ورزش را با روشهایی مثل گوش کردن به موسیقی یا بازی با دوستان مفرح تر کنیم انگیزه برای ادامه ورزش بیشتر می شود.
یکی از نکاتی که باید بدان توجه کرد مصرف مایعات و آب میوه فراوان از قبل و طی ورزش و بعد از آن است. از دست دادن مایعات بدن از عوامل مهم بروز حمله تشنج بعد از ورزش است.
از گرسنگی و خستگی زیاد در طی ورزش نیز باید اجتناب شود، بهتر است قبل از شروع ورزش کمی مواد قندی استفاده کرد و قبل از آنکه خیلی خسته شود و یا حرارت بدن بالا رود به ورزش خاتمه دهد.
خواب منظم و مصرف به موقع داروها کمک می کند که بهتر و بدون بروز مشکل ورزش کند.
برای دوچرخه سواری حتماً باید از کلاه و وسایل ایمنی و در مسیرهای ایمن برای دوچرخه استفاده کرد.






  • جواد عاملی مازندرانی
۱۸
فروردين

۱- چسب روتیگوتین (Rotigotine patch)  با نام تجاری Neupro از داروهای جدید درمان بیماری پارکینسون است. البته از این دارو در درمان نشانگان پای بی قرار نیز استفاده می شود. این دارو که ابتدا در سال 2007 معرفی و مورد تایید قرار گرفت، بدلیل بروز کریستال روی چسب از داروخانه ها جمع آوری شد ولی با رفع مشکل مجددا عرضه شده است. این چسب ها با آزادسازی تدریجی روتیگوتین و جذب آن از طریق پوست سبب تحریک گیرنده های دوپامینی در مغز و رفع علایم بیماری می شود. این دارو همانند داروهای خوراکی می تواند سبب تهوع، استفراغ، سرگیجه، خواب آلودگی، توهم و افت فشار خون شود. بعلاوه در برخی افراد ممکن است سبب حساسیت و تحریک پوست و تعریق شود. این دارو در مراحل پیشرفته بیماری سبب کاهش دوره های جمود و خشکی می شود. چسب روتیگوتین در مقادیر 2، 4، 6 و 8 میلیگرمی بصورت روزانه بر روی نواحی خشک و بدون موی جلوی شکم، پهلو ها، باسن، ران، شانه و بازو چسبانده می شود. 

۲- پمپ آپومورفین (Apomorphine pump): آپومورفین از قدیم بصورت تزریق زیر پوستی برای درمان فوری حالت جمود و خشکی که در مراحل پیشرفته بیماری رخ می دهد مورد استفاده قرار می گرفت. در این روش داروی آپومورفین توسط پمپ بصورت تدریجی و ممتد به زیر پوست تزریق می شود و سبب کاهش حملات خشکی می شود. البته در بسیاری از بیماران تحمل تزریق ممتد زیر جلدی دشوار است. از عوارض دیگر دارو تهوع و استفراغ است.
۳- ژل روده ای لوودوپا- کاربی دوپا: از قدیم ترکیبات لوودوپا کاربی دوپا بصورت قرص و کپسول برای درمان علایم بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار می گرفت که با نام تجای سینمت و در ایران ال دورام سی و پارکین سی شناخته می شوند. مشکل عمده این داروها در مراحل پیشرفته بیماری کاهش مدت اثر دارو و بروز حملات جمود و خشکی ظرف مدت کوتاهی پس از مصرف است. در این روش جدید ژل لوودوپا کاربی دوپا از طریق پمپ و لوله ای که با روش آندوسکوپی در ابتدای روده قرار می گیرد بصورت ممتد وارد روده شده و جذب بدن می شود. با این روش میزان حملات خشکی تا حدود زیادی کم شده و توانایی حرکت بیمار بهبود می یابد. این ژل با نام تجاری Duodopa و Duopa عرضه شده است.
۴- کپسول زمانی لوودوپا کاربی دوپا: جدیدترین داروی درمان پارکینسون که در ژانویه ۲۰۱۵ مورد تایید سازمان غذا و داروی امریکا قرار گرفته کپسول های حاوی دانه های ریز محتوی لوودوپا کاربی دوپا است. این دانه های ریز هر کدام برحسب زمان خاص خودشان از بلافاصله تا چند ساعت بعد دارو را آزاد می کنند. نوسان علایم و مقدار دارو با این کپسول ها حتی از اشکال آهسته رهش مادوپار و سینمت هم کمتر است و بیش از آنها مانع جمود و خشکی بدن می شود. در کسانیکه مشکل بلع دارند می توان کپسول را باز کرد و آنرا با شربت و یا غذا خورد اما نباید آنرا جوید. البته خوردن دارو با غذای چرب و پرکالری سبب تاخیر شروع اثر دارو می شود. این دارو با نام تجاری ریتاری ( Rytary) در اقسام کپسول های ۱۴۵، ۲۴۵ و ۳۹۰ میلیگرمی در سه نوبت روزانه مصرف می شود.
 



5: Safinamide(Xadago)
 
در مارس 2017 سازمان غذا و داروی امریکا داروی سافینامید را برای استفاده در مراحل پیشرفته بیماری که دچار حالات جمود ناگهانی می شوند مورد تایید قرار داد. این دارو که از گروه داروهای مهار کننده MAO-B محسوب می شود همراه با لوودوپا سبب کاهش بروز حالات جمود و خشکی دست و پا در بیماران پارکینسونی در مراحل پیشرفته بیماری می شود. این دارو که بصورت قرص یک بار در روز مصرف می شود نباید همراه با داروهای هم خانواده خود و همینطور با داروهای مخدر و شبه مخدر مثل ترامادول و داروهای ضد افسردگی و همینطور دکسترومتورفان مصرف شود.
از عوارض دارو می توان بروز حرکات غیر ارادی در اندامها، تهوع و زمین خوردن، بی خوابی، افزایش فشار خون و حملات خواب حین فعالیت، توهم و پرخاشگری را نام برد.
6) لوودوپا استنشاقی (Inbrija)
 
در مراحل پیشرفته بیماری که دچار دوره های سفتی و خشکی بدن می شوند یکی از راههای درمان استفاده از لوودوپا استنشاقی است. در این روش دارو سریعا جذب بدن شده و سبب رفع خشکی بدن می شود. در این روش کپسولی که حاوی لوودوپا است را درون دستگاه قرار داده و با قرار دادن در دهان و کشیدن نفس عمیق دارو از طریق ریه جذب می شود. از عوارض این روش درمانی خشکی دهان، سرفه و تنگی نفس، آبریزش بینی و تغییر رنگ بزاق دهان است.

 

7) پمپ تزریق زیر پوستی لوودوپا با نامهای تجاری PRODUODOPA و Vyalev در بیماری پارکینسون پیشرفته مورد تایید قرار گرفته است. در بیماری پارکینسون پیشرفته که دچار عوارض خاموش و روشن شدن مکرر و یا حرکات غیر ارادی دست و پا و سر می شوند این درمان توصیه شده است. در مراحل پیشرفته بیماری پارکینسون ممکن است بصورت ناگهانی و یا در انتهای اثر دارو، دچار خاموشی شده و قدرت راه رفتن و حرکت را برای دقایقی نداشته باشد. در این موارد با کم کردن فاصله تجویز لوودوپا سعی می کنیم از تعداد و مدت این دوره های خاموشی بکاهیم. در این روش داروی لوودوپا بصورت تدریجی و 24 ساعته از طریق پمپ به زیر پوست بیمار تزریق می شود و حدود دو ساعت از زمان خاموشی در یک روز کم می کند.
 
از فواید دیگر پمپ زیر پوستی لوودوپا کم کردن حرکات اضافی رقص مانند دست و پا و سر و گردن است که باز در مراحل پیشرفته بیماری دیده می شود.
 
بیشترین عارضه مشاهده شده با این روش درمان حساسیت و عوارض محل تزریق بوده است. سایر عوارض دارو مشابه عوارض لوودوپای خوراکی است.

 

 
  • جواد عاملی مازندرانی
۲۹
اسفند

غش یا سنکوپ (Syncope) حالتی است که فرد بدلیل کاهش خونرسانی به مغز برای چند ثانیه دچار بیهوشی و سقوط می شود و با اصلاح گردش خون مغز سریعا بهوش می آید. در موارد خفیف تر بیمار احساس سیاهی جلوی چشم و منگی و تعریق را پیدا میکند اما بیهوش نمی شود. غش یا سنکوپ عارضه بسیار شایعی است و تقریبا یکی از هر سه نفر این عارضه را حداقل یک بار تجربه کرده است. سنکوپ یکی از علل مهم آسیب های بدنی در نتیجه بیهوشی و سقوط است و تا سرحد امکان باید با آن مقابله کرد.

علل سنکوپ بسیار گوناگون است. هر علتی که بتواند خونرسانی مغز را برای چند ثانیه مختل کند می تواند سبب غش شود. یکی از موارد بسیار شایع و آشنا برای اکثر افراد شوک وازوواگال است. فرد بدنبال مشاهده صحنه هولناکی و یا دیدن خون و یا تجربه دردناک مثل کشیدن دندان، دچار احساس سیاهی جلوی چشم ها، تیره تار شدن محیط، احساس تعریق و سردی دست و پا و احساس کم آوردن نفس و حالت تهوع می شود، اگر سریعا دراز نکشد پاهایش سست شده، هوشیاریش را از دست داده و شل و بی حال روی زمین می افتد و بعد از چند ثانیه بهوش می آید. در این حالت فرد بدنبال استرس شدید و فعالیت شدید عصب واگ دچار کاهش ضربان قلب و در نتیجه افت شدید فشار خون می شود. از آنجاییکه فرد ایستاده است و خون برای رسیدن به مغز نیاز به فشار بالاتری دارد در نتیجه خونرسانی مغز کاهش پیدا می کند. اگر در همان مراحل اولیه که فرد دچار احساس سیاهی و تیره و تار شدن محیط می شود سریعا دراز بکشد یا بنشیند و سرش را بین دو پا بیاورد، خونرسانی مغز برقرار شده و از بیهوشی و غش جلوگیری می شود در غیر اینصورت بدنبال بیهوشی و سقوط روی زمین، خونرسانی مغز برقرار شده و هوشیاری بدست می آید.

از علل دیگر سنکوپ بیماری های قلبی است. زمانیکه به هر دلیلی در ضربان قلب بی نظمی رخ دهد و برای چند ثانیه وقفه ایجاد شود نیز سنکوپ رخ می دهد اما برخلاف سنکوپ وازوواگال که در حالت ایستاده رخ می دهد و علایم پیش درآمد و هشدار دهنده قبل از بی هوشی وجود دارد در سنکوب قلبی بیمار در هر شرایطی که باشد، ایستاده یا نشسته و یا دراز کش، ناگهان برای چند ثانیه بیهوش می شود.

از علل مهم دیگر سنکوپ افت وضعیتی فشار خون است یعنی در حالت دراز کش فشار خون بیمار طبیعی و یا حتی بیش از حد طبیعی است اما بعد از مدتی ایستادن بتدریج فشار خون پایین می آید تا اینکه بدلیل اختلال خونرسانی مغز بیهوشی اتفاق می افتد. در حالت طبیعی با ایستادن در حدود نیم تا یک لیتر از حجم خون در گردش به سمت پاها و احشاء درون شکم می روند و سبب افت فشار خون می شود. اما سیستم عصبی خودکار بدن با منقبض کردن عروق پاها و افزایش ضربان قلب مانع این اتفاق و افت فشار خون می شود. در بعضی از افراد سیستم عصبی خودکار بدن کارآیی مناسب نداشته و نمی تواند مانع از تجمع خون در پاها و احشاء شود در نتیجه در حالت ایستاده دچار افت وضعیتی فشار خون می شوند. بیماریهای زیادی سبب آسیب سیستم عصبی خودکار می شوند یکی از شایعترین علل آسیب سیستم عصبی خودکار بدن بیماری دیابت قندی است. از علل آشنای دیگر میتوان بیماری پارکینسون را نام برد.

تشخیص سنکوپ بر اساس علایمی که بیمار در ابتدای بروز حمله احساس می کند و شرایط بروز حمله و معاینه بیمار و ثبت فشار خون مطرح می شود. ولی برای اثبات تشخیص سنکوپ و افتراق از بیماریهای مشابه دیگر بویژه تشنج از روش های مختلف تشخیص کمک گرفته می شود. مثلا برای بررسی علل قلبی نوار قلب، اکوکاردیوگرافی و گاهی اوقات ثبت چند روزه نوار قلب و فشار خون انجام می شود. برای بررسی بیماریهای عصبی و بویژه تشنج نوار مغزی و تصویر برداری مغزی انجام می شود. برای افت وضعیتی فشار خون، بیمار بر روی تخت متحرک دراز کشیده و در حالیکه بتدریج از حالت افقی به حالت عمودی تغییر حالت می دهد فشار خون و نوار قلب ثبت می شود.

درمان سنکوپ بستگی به علت بروز آن دارد. در موارد شوک وازوواگال پرهیز از شرایطی که زمینه ساز بروز آن است مفید است. مثلا اگر موقع کشیدن خون دچار این عارضه می شویم باید اینکار در حالت درازکش انجام شود. در مواقعی که علایم پیش درآمد سنکوپ بروز می کند باید بسرعت دراز کشیده و پاها را بالا بیاوریم. 

با منقبض کردن عضلات دست و پا و باسن می توان تا حدودی مانع افت فشار خون شد. مصرف آب و مایعات و نمک بیشتر سبب بالا رفتن فشار خون و جلوگیری از افت وضعیتی فشار خون می شود. ورزش منظم با تقویت عضلات سبب کاستن از افت فشار وضعیتی می شود.

پوشیدن جوراب تنگ که تا ناحیه کمر را بپوشاند و همینطور شکم بند محکم می تواند مانع تجمع خون در عروق پاها و احشاء در حالت ایستاده شود. 

یکی از روش های مقابله با افت فشار وضعیتی بالا بردن زیر سر موقع خواب است. بهتر است در طی خواب شبانه زیر سر حدود 30 درجه بالاتر از سطح بدن قرار داشته باشد و در عوض در طی روز از دراز کشیدن طولانی پرهیز شود و به فعالیت بدنی مشغول شود.

یکی از زمانهای شایع افت فشار خون بین یک تا سه ساعت بعد از صرف غذا بویژه غذاهای پر کربوهیدرات مثل نان و برنج و سیب زمینی است. بنابراین بهتر است از ایستادن طولانی در این اوقات اجتناب شود و در صورت امکان غذاهای پرکربوهیدرات را به شام منتقل کرد که بعد از آن می تواند بخوابد.

محیط گرم و تشنگی از عوامل مهم زمینه ساز افت فشار خون هستند و باید اجتناب شود. یکی از اوقات شایع بروز سنکوپ برخواستن افراد مسن در نیمه شب از خواب برای ادرار کردن است. در این مواقع از برخواستن ناگهانی باید اجتناب شود و از باقی ماندن طولانی در دستشویی باید اجتناب شود.

در موارد سنکوپ با منشاء قلبی درمانهای قلبی و تعبیه پیس میکر در قلب مانع حمله می شود.

در موارد مقاوم به درمانهای غیر دارویی از داروهای بالابرنده فشار خون مثل فلودروکورتیزون و میدودرین استفاده می شود. 




کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office

  • جواد عاملی مازندرانی
۲۷
اسفند

کمردرد یکی از شایعترین دردهای انسان است بطوریکه می توان گفت تمام افراد در طول زندگی حداقل یک دوره کمردرد را تجربه می کنند. 

ستون فقرات از اجزاء مختلفی شامل مهره ها، دیسک بین مهره ها، لیگامانهای متصل کننده مهره ها به یکدیگر و نخاع و ریشه های عصبی تشکیل شده است که هر کدام از این اجزاء می توانند منشاء درد باشند. ستون فقرات از چهار ناحیه گردنی (شامل ۷ مهره)، پشتی (شامل ۱۲ مهره)، کمری (۵ مهره) و خاجی و دنبالچه در انتهای ستون فقرات تشکیل شده است. مهره ها که بر روی هم قرار میگیرد در میانه آن فضای لوله ای شکلی تشکیل می شود که نخاع در آن قرار دارد. بین هر دو مهره بالایی و پایینی سوراخی در دو طرف وجود دارد که ریشه های عصبی از آن عبور می کند. ما بین مهره ها دیسک بین مهره ای وجود دارد که ضربات و فشار عمودی به ستون فقرات را جذب و مانع آسیب مهره ها می شوند. دیسک بین مهره ای از  یک بخش ژلاتینی در مرکز و یک لایه ضخیم و محکم در اطراف تشکیل شده است که عمل ضربه گیری را انجام میدهد. مهره های ستون فقرات توسط الیافی بنام لیگامان به بکدیگر محکم می شود. 

علل کمردرد:

بیش از ۸۵ درصد کمردردها را علل غیر اختصاصی و غیر مهم تشکیل می دهند که در نتیجه حرکت نامناسب و فشار بیش از حد به ستون فقرات ایجاد شده و پس از مدتی برطرف می شود. 

بتدریج و با افزایش سن از مقدار مایع قسمت ژلاتینی دیسک بین مهره ای کاسته می شود و قوام لایه فیبری نیز کمتر می شود و به همین دلیل دیسک آسیب پذیر می شود. بتدریج در اطراف دیسک رسوب کلسیم و ایجاد زوائد استخوانی می شود که اولاً سبب کاهش قابلیت تحرک ستون فقرات می شود و ثانیاً باعث تنگ شدن مجرای عبور ریشه های عصبی و فشار بر آن می شود. این حالت اصطلاحاً تنگی کانال گفته می شود. در این حالت با مدتی راه رفتن بیمار دچار احساس درد و گرفتگی در عضلات ساق پا می شود که با مدتی استراحت برطرف می شود.

فتق دیسک بین مهره ای (herniation) از علل مهم دیگر درد کمر است.گاهی اوقات  در اثر فشار نامناسب و بیش از حد به ستون فقرات لایه فیبری دیسک پاره شده و ماده ژلاتینی درون آن بیرون زده و سبب فشار بر روی ریشه های عصبی و درد تیر کشنده در پاها می شود که اصطلاحاً درد سیاتیک گفته می شود. در موارد شدیدتر ممکن است بیرون زدگی دیسک و فشار روی ریشه های عصبی منجر به فلج و افتادگی مچ پا و یا از دست دادن توانایی کنترل ادرار و مدفوع شود. اکثر موارد بیرون زدگی دیسک مربوط به دیسک های بین مهره چهارم و پنجم کمری، پنج کمری و یکم خاجی و سوم و چهارم کمری است. در اکثر موارد که فقط کمردرد و درد در مسیر ریشه عصبی وجود دارد با مراقبت و اجتناب از فشار به کمر، بمرور زمان دیسک بیرون زده حالت چروکیدگی پیدا می کند و از شدت کمردرد کاسته می شود. اما در مواردیکه علایم آسیب شدید عصبی وجود دارد مثل از دست دادن توانایی کنترل ادرار و یا افتادگی مچ پا، اقدام فوری جراحی و براشتن فشار از روی عصب ضروریست زیرا احتمال بازیابی توانایی از دست رفته کم و بعید است. گاهی اوقات در تصویر برداری ستون فقرات برجستگی دیسک بین مهره ای (bulging) دیده می شود ولی علامتی از پارگی و فتق دیسک وجود ندارد. این حالت بسیار شایع و در نیمی از افراد بدون کمردرد هم دیده می شود و نیازی به اقدام درمانی ندارد.

گاهی اوقات بدلیل آسیب مفصل متصل کننده دو مهره به یکدیگر، مهره ها دچار لیز خوردگی  ( اسپوندیلولیستزیس) بر روی یکدیگر می شوند. شایعترین لیز خوردگی بین مهره پنجم کمری و اول خاجی رخ می دهد که مهره پنجم به جلو لیز می خورد. در اکثر موارد این لیز خوردگی در دوران جوانی و بدلیل مشکل خونرسانی مفصل بین مهره ای ایجاد می شود ولی علامتی ندارد تا اینکه در میانسالی سبب درد کمر و درد سیاتیک شده و پس از تصویر برداری از ستون فقرات تشخیص داده می شود. گاهی اوقات هم لیز خوردگی در اثر ضربات به کمر و یا بیماریهای دیگر ستون فقرات است. در موارد خفیف لیز خوردگی اجتناب از افزایش وزن و مراقبت از فشار نامناسب به ستون فقرات و انجام تمرین های تقویت عضلات کمری کفایت می کند ولی در موارد شدید و آسیب ریشه های عصبی اصلاح از طریق جراحی انجام می شود.

.

از علل دیگر کمردرد بیماری های روماتیسمی ستون فقرات است که یکی از مهمترین آنها اسپوندیلیت آنکیلوزان نام دارد. در این بیماری مفاصل بین مهره ها و بین ستون فقرات و لگن دچار التهاب و درد می شود. این بیماری که اکثراً از سنین جوانی و میانسالی شروع می شود با درد مبهم کمر نمایان می شود که با استراحت بدتر، شب ها شدیدتر ولی با فعالیت کمتر می شود. از علایم بارز بیماری احساس خشکی ستون فقرات بویژه صبح ها بعد از بیداری است. بتدریج و بمرور زمان قابلیت انعطاف ستون فقرات کمتر شده و حالت قوز در پشت و خمیده شدن گردن به جلو پدید می آید.

گاهی اوقات منشاء کمردرد عفونت و بیماریهای التهابی لگن و اجزاء داخلی آن است. در این موارد کمردرد بدلیل انتشار درد از لگن است و ممکن است بیماری التهابی لگن علامت بارز دیگری نداشته باشد.

در برخی دیگر منشاء درد کمر بیماریهای اعصاب و روان بویژه اضطراب و افسردگی است.

مواردیکه نیازمند پیگیری سریع درمانی است:

همانطوریکه ذکر شد در اکثر موارد دلیل کمردرد نامشخص و عللی است که با مدتی استراحت و اجتناب از کار سنگین برطرف می شود ولی در موارد نادر علت کمردرد بیماریهای بدخیم، تومورها و یا انتشار سرطان به ستون فقرات و یا عفونت مهره ها است. در مواردیکه کمردرد همراه با تب و یا با کاهش وزن شدید باشد باید احتمال این موارد را مد نظر داشت و هر چه زودتر به پزشک مراجعه کرد. بعلاوه در مواردیکه بیمار سابقه سرطان داشته است و اخیراً کمردرد بروز کرده است باید سریعاً به پزشک مراجعه کند.

در مواردیکه کمردرد با ضعف و مشکل حرکتی پاها و یا مشکل کنترل ادرار و مدفوع همراه باشد نیز باید سریعاً به پزشک مراجعه کرد. همینطور اگر بدنبال کمردرد دچار کاهش حس گرما و سرما در ناحیه تناسلی و مقعد شده باشد نیازمند پیگیری جدی است.

بیمارانیکه بدلیل بیماریهای دیگر تحت درمان طولانی مدت داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن هستند و یا از کورتن استفاده می کنند و دچار کمردرد شده اند باید خیلی سریع به پزشک مراجعه کنند.

در افراد بالای هفتادسال و و زمانیکه مدت کمردرد بیش از شش هفته ادامه دارد نیز مراجعه به پزشک ضروری است.

پیشگیری:

مهمترین راه پیشگیری از کمردرد داشتن فعالیت و تمرین و ورزش های مناسب و تقویت کننده عضلات است. فعالیت شدید بدنی و عدم فعالیت هر دو احتمال آسیب فیزیکی ستون فقرات را بیشتر می کنند در حالی که فعالیت متوسط اثر پیشگیری کننده دارد. بنابراین حتی در مرحله حاد کمردرد هم استراحت طولانی توصیه نمی شود و لازم است بیمار بتدریج فعالیت معمول را شروع کند. با انجام برخی نرمش های ساده بصورت روزانه می توان از بروز کمردرد جلوگیری کرد. برای نمونه:

بصورت چهار دست و پا روی زمین بصورت متناوب عضلات کمر را برای 5-10 ثانیه سفت کرده و سپس شل کنید.

در حالت طاق باز روی زمین دراز بکشید و کف دستها روی زمین باشد. سپس پاها را از زانوخم کنید تا کف پاها روی زمین قرار گیرد. مجددا بصورت متناوب برای 5-10 ثانیه با انقباض عضلات شکم و کمر، کمر را از زمین جدا کنید و سپس عضلات را شل کنید.

در همین حالت که روی زمین دراز کشیده اید زانوها را خم کنید و درحالیکه دست ها را روی زانوها قرار دارد زانوها را روی شکم بیاورید و بمدت 5 ثانیه نگهداشته مجددا به حالت اول کف پاها روی زمین برگردانید.  

همین کار را بصورت مجزا و تک تک برای هر پا می توان انجام داد. در حالیکه روی زمین دراز کشیده اید ابتدا یک زانو را در حالیکه دستها روی آن قرار دارد روی شکم بیاورید و 5 ثانیه تآمل کنید و سپس پا را روی زمین دراز و شل کنید.

نشستن طولانی بویژه در وضعیت نامناسب سبب اعمال فشار بیش از حد به کمر و دیسک های بین مهره ای می شود. پس بهتر است پس از هر نیم ساعت بلند شده قدری راه برویم و یا نرمش مختصری انجام دهیم. موقع نشستن باید از قوز کردن به جلو پرهیز شود شانه ها و لگن باید در یک امتداد باشد. کف پاها باید روی زمین طوری قرار گیرد که استخوان ران موازی زمین باشد. البته اگر سکویی زیر پا باشد که کمی زانو بالاتر از باسن قرار گیرد بهتر است. اگر پشت میز کار هستید ارتفاع میز باید قدری باشد که بازوها روی آن قرار گیرد. اگر جلوی شما مانیتور قرار دارد باید به اندازه یک دست بین شما و مانیتور فاصله باشد. ارتفاع مناسب برای مانیتور طوری است که در نگاه مستقیم لبه بالایی مانیتور در امتدادچشم قرارگیرد.

موقع ایستادن بصورت متناوب یک پا را روی سکوی قرار دهید. و از خم شدن به جلو اجتناب شود

در موقع رانندگی صندلی باید آنقدر جلو بیاید تا زانوها از باسن کمی بالاتر قرار گیرد. از خم شدن به جلو حین رانندگی اجتناب شود و باید کاملا به صندلی تکیه داد. از رانندگی طولانی پرهیز شود و هر نیم ساعت کمی توقف کرده از ماشین پیاده و قدری قدم بزنید. 

از خم شدن و برداشتن اجسام یا کودک از روی زمین باید پرهیز شود بلکه بهتر است اول به حالت نشسته رفت و سپس کودک را برداریم و بغل کنیم.

درمان کمردرد:

در اکثر موارد شامل درمانهای توان بخشی و انجام فعالیت های مناسب زیر نظر فیزیوتراپ و متخصصین توان بخشی و درمانهای دارویی تسکین دهنده درد و شل کننده عضلات است. در برخی موارد مثل فتق دیسک کمری و یا لیز خوردگی مهره ها که علی رغم درمان های غیر جراحی درد همچنان ادامه دارد و همینطور در مواقعی که احتمال بروز نقص عصبی و مشکل کنترل ادراری پیش بینی می شود بهتر است درمان جراحی انجام شود.




کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office


  • جواد عاملی مازندرانی
۲۰
اسفند

کاربامازپین (Carbamazepine)

کاربامازپین یکی از داروهای قدیمی ضد تشنج است که سبب کاهش تحریکات عصبی و مهار تشنج می شود. این دارو علاوه برصرع در دردهای عصبی ( نورالژی و نوروپاتی)، اسپاسم های عضلانی، بیماری دو قطبی که دچار نوسانات خلقی می شوند هم مورد استفاده قرار می گیرد.

نحوه مصرف دارو باید دقیقاً بر اساس دستور پزشک باشد و از کم و زیاد کردن یا قطع سرخود دارو باید اجتناب کرد زیرا سبب بروز حملات تشنج ممتد و بدون وقفه می شود.

کاربامازپین تولید شرکت های ایرانی اکثراً به شکل قرص ۲۰۰ میلی گرمی و شربت ۱۰۰ میلی گرم در ۵ میلی لیتر عرضه شده است.

 کاربامازپین های خارجی موجود در داروخانه ها اکثراً از نوع آهسته رهش( مثل تگرتول ریتارد ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرمی و کاربامازپین هگزال) می باشند یعنی آزاد شدن دارو بتدریج است و طول عمر دارو بیشتر، بنابراین دارو را می توان  یک بار در روز مصرف کرد.

داروهای آهسته رهش را نباید جوید یا خرد کرد زیرا اثر دارو کاهش می یابد. مصرف دارو با غذا منعی ندارد و جذب دارو را بیشتر می کند ولی مصرف دارو با گریپ فروت خطر مسمومیت دارویی را زیاد می کند و باید اجتناب شود.

اگر یک وعده مصرف دارو را فراموش کردید باید سریعاً دارو مصرف شود ولی اگر نزدیک ساعت مصرف وعده بعدی دارو رسیده است فقط داروی نوبت بعد مصرف شود و از اضافه کردن مقدار دارو پرهیز شود.

عوارض جانبی: تهوع، استفراغ، سرگیجه، خواب آلودگی و سردرد از عوارض شایع این دارو هستند که اکثراً در ابتدای شروع دارو بروز می کند و بتدریج از شدت آن کم می شود. اما اگر زخم دهانی، تورم غدد لنفاوی، استفراغ مکرر، زردی چشم ها، تب، اختلال شناختی و هوشیاری و جوش های پوستی و طاول بروز کرد باید سریعاً به پزشک معالج مراجعه نماید. معمولاً برای پایش عوارض احتمالی دارو بصورت دوره ای آزمایش خون انجام می شود.

اگر سابقه حساسیت دارویی با کاربامازپین، اکس کاربامازپین، فنی توئین، فنوباربیتال، آمی تریپتیلین، نورتریپتیلین و یا ایمی پرامین داشته اید باید به پزشک معالج اطلاع داده شود زیرا ممکن است به این دارو نیز حساسیت داشته باشید.

تداخل دارویی: کاربامازپین با طیف وسیعی از داروها ممکن است تداخل اثر داشته باشد و سبب کاهش یا افزایش اثر آنها شود و همچنین داروهای دیگر هم ممکن است اثر کاربامازپین را تشدید یا تضعیف نمایند، بنابراین قبل از شروع هر داروی جدیدی باید با پزشک معالج مشورت شود و در ابتدا نیز باید لیست کامل داروهای مصرفی، من جمله داروهای گیاهی را در اختیار پزشک قرار داد. مثلاً کاربامازپین سبب کاهش اثر قرص های جلوگیری از بارداری و افزایش احتمال بارداری ناخواسته می شود. کاربامازپین سبب کاهش اثر اکثر داروهای ضد تشنج دیگر مثل فنی توئین و توپیرامات، لاموتریژین و والپروات می شود. 





کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office

  • جواد عاملی مازندرانی
۱۶
اسفند

LTM مخفف کلمات long term video EEG monitoring است. یعنی ثبت و پایش همزمان امواج مغزی و ویدیویی حرکات و حالات بیمار که در بخش مغز و اعصاب انجام می پذیرد. این کار بیش از همه برای تشخیص نوع تشنج و یافتن کانون اولیه شروع تشنج در بیماران صرعی انجام می شود. 

بیماری صرع یکی از بیماریهای شایع مغزی است که گرچه همگی تحت عنوان صرع یا تشنج نامیده می شوند ولی از نظر متخصصین انواع گوناگونی از تشنج و حملات صرعی وجود دارد که بعضاً درمان آنها با یکدیگر متفاوت است. بعلاوه بسیاری بیماریهای دیگر نیز ممکن است حالات صرع و تشنج را تقلید و سبب اشتباه در تشخیص و درمان شوند. مثلاً یکی از بیماریهایی که مکرراً سبب اشتباه تشخیصی می شود حملات شبه تشنجی با منشاء روانی می باشد. این بیماران در نتیجه تنش های روانی دچار حملات شبه صرع می شوند و ممکن است به اشتباه تشخیص صرع داده شود و سالیان زیادی تحت درمان با داروهای ضد تشنج قرار گیرند. در این موارد بهترین کار بستری کردن بیمار در بخش ltm و مشاهده و تجزیه تحلیل حرکات ثبت شده بیمار طی حمله تشنج و بررسی امواج مغزی در همان لحظه می باشد. با این روش می توان اطمینان حاصل کرد که آیا بیمار واقعاً مبتلا به صرع است و یا به بیماریهای مقلد صرع مبتلاست و بر همین اساس درمان مناسب را انتخاب کرد و اگر حملات بیمار صرعی است از چه نوع صرعی می باشد و بر این اساس داروی بیمار را اصلاح کرد. البته از آنجایی که برای ثبت حملات تشنج ممکن است نیاز به بستری یک تا دو هفته ای باشد و انجام این کار با هزینه بالایی همراه است این روش تشخیصی در مواردیکه با روش های ساده تر مثل نوار مغزی معمولی به تشخیص نرسیده باشیم توصیه می شود.

در حدود ۲۰ درصد بیماران صرعی مبتلا به صرع مقاوم به درمان می باشند یعنی علیرغم آزمایش داروهای مختلف و با وجود مصرف همزمان بیش از دو داروی ضد صرع همچنان دچار حملات تشنج می شوند. در این موارد یکی از بهترین روش های درمانی جراحی و برداشتن کانون تشنج است. برای این کار نیز بیمار در بخش ltm بستری و امواج مغزی بیمار طی حملات مکرر مورد ارزیابی قرار می گیرد و در مواردیکه کانون تشنج پیدا شود توصیه به جراحی می شود.

برای حصول نتیجه ایده آل باید حداقل ۵ حمله تشنج از بیمار ثبت شود و به همین دلیل ممکن است نیاز به بستری طولانی مدت باشد که بسیار پر هزینه است لذا برای اینکه بیمار در طی بستری دچار حملات مکرر شود معمولاً طی بستری از مقدار داروهای ضد صرع بیمار کاسته می شود.




کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office


  • جواد عاملی مازندرانی
۲۱
دی

                                                        

بیماری منیِر یکی از بیماریهای گوش داخلی است که سبب حملات سرگیجه و کاهش شنوایی می شود. علت این بیماری بدرستی شناخته نشده است اما تجمع مایع در فضای گوش داخلی سبب بروز این حالت می شود. گوش داخلی شامل بخش شنوایی بنام حلزون و بخش تعادلی بنام وستیول یا دهلیز است. پایانه های عصبی که تعادل را حس می کند در وستیبول و پایانه های عصبی که شنوایی را برقرار می کند در حلزون قرار دارند. در داخل حلزون و وستیبول مایع وجود دارد. در این بیماری مقدار این مایع بیشتر از حد طبیعی می شود.  در برخی افراد عفونت های ویروسی، میگرن، و برخی زمینه ژنتیکی زمینه ساز این بیماری است. ولی در اکثر موارد علت بیماری معلوم نیست.

                                

سن شروع این بیماری معمولاً بین ۲۰ تا ۴۰ سال است ولی در هر سنی احتمال بروز وجود دارد. 

نشانه بارز بیماری حملات دوره ای سرگیجه و کاهش شنوایی همراه با وزوز و احساس پری گوش است. حملات سرگیجه همراه با تهوع و استفراغ ممکن است بیست دقیقه و گاه تا یک روز کامل طول بکشد. کاهش شنوایی و وزوز گوش ممکن است در یک گوش و یا دو طرفه باشد. در اوایل بعد از هر حمله شنوایی بهبودی می یابد ولی کم کم اختلال شنوایی و وزوز گوش باقی می ماند و آسیب دایمی شنوایی پدید می آید که عارضه اصلی بیماری است.

رژیم غذایی کم نمک، اجتناب از غذاهای نمک سود شده، الکل، سیگار، چایی و قهوه که از عوامل تشدید کننده بیماری هستند، در پیشگیری از حمله مؤثر است.

درمان بیماری شامل درمان دارویی مثل بتاهیستین (بتاسرک) و داروهای مدر و درمان جراحی است. درمان جراحی سبب فروکش سرگیجه می شود ولی شنوایی ممکن آسیب ببیند. 






کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office


  • جواد عاملی مازندرانی