محرومیت خواب

کمبود و محرومیت خواب یکی از شایعترین اختلالات خواب در جامعه امروزی است.  نوز زیاد محیط، سر و صدای زیاد، ساعات طولانی کار، شیفت‌کاری و استرس زیاد کار و زندگی همگی از علل محیطی کمبود خواب هستند.

 

مقدار خواب طبیعی در یک فرد بالغ حدود ۶-۸ ساعت است خواب کمتر از ۶ ساعت و بیشتر از ۸ ساعت سبب آسیب‌های بدنی می‌شود. در کودکان ۶ تا ۱۲ ساله میزان نیاز شبانه روز به خواب ۱۰-۱۱ ساعت و در نوجوانان تا ۱۸ سالگی ۸/۵ تا ۱۰ ساعت است.
نیاز افراد به خواب در افراد ممکنه کمی با هم تفاوت داشته باشد به همین دلیل وقتی می‌گوئیم یک نفر دچار کمبود یا محرومیت خواب است که علاوه بر کم‌خوابی، در روز نیز احساس نیاز به خواب و چرت‌های مکرر و خستگی داشته باشد. در کودکان کمبود خواب ممکنه بصورت رفتارهای غیر طبیعی، پرخاشگری و افت تحصیلی نمایان شود.

 

علل کمبود خواب بسیار متنوع است. از عوامل محیطی مثل شیفت‌کاری و مناسب نبودن اطاق خواب و سر و صدا گرفته تا عللی مثل مصرف داروهایی که مانع خواب یا سبب بهم ریختگی خواب می‌شوند مثل مصرف زیاد قهوه و چای، مخرومیت الکل، داروهای فشار خون و کورتن و برخی داروهای آرامبخش که سبب تغییر نظم خواب می‌شوند. بیماریهای دیگر هم ممکنست سبب اختلال خواب کمبود خواب شوند. بیماریهایی که با درد همراه هستند، بیماریهای تنفسی و قلبی و مغزی سبب اختلال خواب می شوند.

 

کمبود خواب سبب آسیب به بخش های مختلف بدن می‌شود کمبود خواب سبب اختلال توجه و قضاوت و تصمیم‌گیری می‌شود. اگر فردی ۲۴ ساعت نخوابیده باشد معادل فردی است که بدلیل مصرف الکل منع رانندگی دارد. 

تخلیه مواد سمی تولید شده در مغز بیشتر در خواب انجام میشود و کمبود طولانی خواب سبب تجمع این مواد در مغز و افزایش خطر بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون میشود. 

کمبود خواب با بهم ریختن نظم سیستم خودکار تنظیم ضربان قلب و اتساع عروق، سبب افزایش فشار خون و سفتی عروق و افزایش احتمال سکته‌های قلبی و مغزی می‌شود.
کمبود خواب سیستم غدد داخلی را نیز بهم می‌ریزد و احتمال چاقی و افزایش قند و چربی بیشتر شده و سبب عوارض ثانویه می‌شود.

حتی سیستم ایمنی هم در اثر کمبود خواب دچار اختلال می‌شود و احتمال بیماریهای ایمنی و سرطان‌ها با کمبود خواب بیشتر می‌شود