نقش tDCS در اختلال شناختی بیماری ام اس

اختلالات شناختی یکی از عوارض شایع بیماری ام اس است. یعنی بیمار بتدریج احساس می‌کند در انجام کارهای ذهنی، تصمیم‌گیری، انجام محاسبات و یادگیری و یادآوری نسبت به قبل دچار مشکل شده است. گرچه این اختلالات در ابتدای شروع بیماری خفیف است ولی بتدریج با پیشرفت بیماری و بروز ناتوانی‌های فیزیکی، اختلالات شناختی نیز بیشتر و شدیدتر می‌شود.

 

بهترین را مقابله با بروز اختلالات شناختی شروع زودرس درمان و جلوگیری از پیشرفت بیماری ام اس است. زمانی‌که اختلالات شناختی ایجاد شد روش‌های مختلفی از جمله بازتوانی شناختی رفتاری و ورزش و درمان عوامل تشدید کننده مثل افسردگی پیشنهاد می‌شود.

 

اخیرا در یک مطالعه از tDCS همراه با بازتوانی شناختی برای بهبود بخشیدن به اختلال شناختی در زمینه بیماری ام اس استفاده کرده‌اند و نتایج آن در کنگره ACTRIMS ارائه شده است. در این روش نواحی خاصی از مغز توسط الکترودهایی که روی پوست سر قرار می‌گیرند با جریان مستقیم بسیار کم، تا حداکثر ۲ میلی‌آمپر، بمدت ۲۰ دقیقه در ۳۰ جلسه تحریک می‌شود. در این تحقیق گروهی از بیماران تحریک واقعی همراه با بازتوانی شناختی و گروه دیگر تحریک غیر واقعی همراه با بازتوانی شناختی را دریافت کرده و در پایان عملکرد شناختی آنها با یکدیگر مقایسه شده است. 

 

نتایج این تحقیق نشان میدهد که بازتوانی شناختی همراه با tDCS بطور قابل ملاحظه‌ای نسبت به گروه دریافت کننده تحریک غیر واقعی عملکرد شناختی بهتری را کسب کرده‌اند و نکته جالب‌تر این است که در افراد با ناتوانی بیشتر این اختلاف بارزتر بوده است.

بیماری کووید و اختلال شناختی

بیماری کووید و اختلال شناختی

 

بسیاری از بیماران بهبود یافته از کرونا، تا ماهها پس از بهبودی از اختلال حافظه، بیادآوری کلمات، کاهش قدرت تمرکز و تصمیم گیری و فراموشکاری شاکی هستند. این مشکلات محدود به بیماران نیازمند بستری نبوده گرچه در بیماران نیازمند بستری بیشتر بوده است.

 

در مقایسه عوارض شناختی کووید19 بر روی 740 بیمار، شامل بیماران بستری شده، درمان در اورژانس و یا درمان سرپایی، دیده شد که سرعت تصمیم گیری، برنامه ریزی برای انجام کار و فعالیت، ثبت خاطره و بیادآوری و بیان کلمات بطور واضحی در بیماران بستری بیش از درمان شده در اورژانس و یا درمان شده سرپایی آسیب دیده است.

 

هنوز مشخص نشده است که آیا بیماری گووید می تواند سبب شروع روند آسیب تدریجی و تحلیل مغز و افزایش خطر ابتلا به بیماریهایی مانند بیماری آلزایمر و پارکینسون شود یا خیر. در بیماران با زمینه قبلی اختلال حافظه و بیماری آلزایمر که دچار بیماری کووید می شوند نیز ما شاهد تشدید اختلال شناختی و توانایی های تکلمی و کارکرد بیمار بعد از بهبودی از کووید هستیم. 

 

مطالعات نشان داده است که بیماران با زمینه قبلی آسیب مغزی، بدنبال بیماری کووید دچار آسیب بیشتر مغزی نسبت به افراد بدون زمینه بیماری مغزی می شوند. مطالعات نشان داده که بسیاری از بیمارانی که تا قبل از کووید اختلال مختصر حافظه داشته اند بعد از بهبودی از کووید دچار تشدید اختلال حافظه و بیاد آوری موضوعات تازه، نام بردن و انجام کارها و تمرکز شده اند. بنظر میرسد بیماری کووید سبب تسریع و تشدید بیماری آلزایمر می شود.

الکل سبب تحلیل بخش های مهم مغز مرتبط با حافظه می شود

در جدیدترین مطالعه پیگیری 30 ساله بر روی 550 مرد و زنی که مصرف الکل را بصورت داوطلبانه اظهار داشته اند اما وابسته به الکل هم نبوده اند دیده شده که حتی مقادیر کم الکل هم در مقایسه با کسانیکه الکل مصرف نمی کرده اند سبب تحلیل و کوچک شدن مغز بویژه بخش های مهم مرتبط با حافظه ( هیپوکامپ) شده است.

نتایج این مطالعه که در مجله BMJ در تاریخ 6 ژوئن 2017 چاپ شده است نشان می دهد هر قدر مصرف الکل بیشتر بوده باشد میزان شدت تحلیل مغز هم بیشتر خواهد بود. و این رابطه حتی در موارد مصرف متوسط ( 5 لیوان 175 سی سی الکل 14%) نیز بارز بوده است. بر خلاف تصور رایج که مقادیر کم الکل اثرات سودمند بر مغز دارد این مطالعه در مقادیر اندک مصرف هم چنین محافظتی را نشان نداده است و میزان تحلیل مغزی بیشتر بوده است.

بعلاوه در کسانیکه مصرف زیاد الکل داشته اند میزان اسیدی به توانایی گفتاری و تسلط واژگانی سریعتر بروز کرده بوده است.

کانال تلگرام: www.t.me/Ameli_Office