درمان سکته مغزی
1. tPA: همانطوریکه در بخش های گذشته توضیح داده شد انسداد رگ و نرسیدن خون و مواد غذایی به مغز از شایعترین علل سکته مغزی است. بنابراین یکی از راههای درمان سکته مغزی ناشی از انسداد عروق، حل کردن لخته مسدود کننده رگ است. این کار با استفاده از دارویی به نام Alteplase یا به اختصار tPA انجام می‌شود. هر قدر این درمان سریعتر انجام شود نتیجه بهتری دارد و حداکثر ظرف چهار ساعت و نیم از شروع سکته مغزی قابلیت تزریق وجود دارد. هر قدر تزریق از شروع سکته به تاخیر بیفتد احتمال بروز خونریزی مغزی بدنبال این درمان بیشتر می‌شود. این دارو از طریق ورید بازویی یا داخل شریانی تزریق می‌شود. بنابراین مهمترین عامل تعیین کننده نتیجه درمان زمان رسیدن بیمار به مرکز درمانی و شروع دارو است ولی متاسفانه در اکثر موارد بیماران بعد از این لحظات طلایی به مرکز درمانی میرسند و از طرفی امکانات مناسب انجام این درمان در اکثر مراکز درمانی مهیا نیست.
2. آسپیرین: در بیماری که دچار سکته مغزی بعلت تنگی عروق ناشی از رسوب دیواره‌ها شده است یکی از درمان‌های موثر تجویز آسپیرین است. آسپیرین با ممانعت از تشکیل لخته در محل تنگی و تصلب عروق می‌تواند سبب بهبود خونرسانی به محل سکته مغزی شود.
3. توانبخشی: بعد از خروج بیمار از مرحله حاد سکته مغزی جهت بازیافتن توانائی‌های از دست رفته مهمترین اقدام توانبخشی است. توانبخشی از بیمارستان شروع می‌شود و لازمست بصورت ممتد در منزل نیز زیر نظر پزشک و درمانگر توانبخشی ادامه یابد. توانبخشی‌ها بر حسب نوع ناتوانی ایجاد شده باید انتخاب شود و مرحله به مرحله نسبت به شرایط بیمار تغییر کند. انواع توانبخشی بیماران سکته مغزی را می‌توان به چهار دسته تقسیم کرد:
1- گفتار درمانی و درمان مشکل بلع
2- کاردرمانی و بازیابی مهارت‌های از دست رفته در دست‌ها
3- درمان فیزیکی برای بهبود قدرت اندامها و توانایی راه‌رفتن و حفظ تعادل
4- آموزش خانواده جهت مراقبت در منزل و اصلاح چیدمان منزل برای سهولت تحرک بیمار در منزل
